Een vier. Een dikke, vette rode vier prijkte in zijn Magister. Spruit had zijn eerste schriftelijke overhoring op de middelbare gehad. Wat hij "op de een of andere manier heel spannend vond, maar aan de andere kant ook weer niet", mompelde hij aan de vooravond voor het slapengaan. Zijn logica is voor mij vaak toch niet te volgen, dus ik had het er verder maar bij gelaten. En daarbij, hij kende het goed. "Echt heel goed!", wat kon er misgaan? Schoolpaniek Nou genoeg, zo bleek. Met een rode vier. Ik besloot halsoverkop dat EHBS | Eerste Hulp Bij Schoolpaniek | gewenst was en greep laptop en tas om naar huis te gaan. Mijn voorgevoel dat Spruit niet zo heel blij in een leeg huis terecht zou komen, bleek juist. Hij belde al timide vanaf het schoolplein. "Mama, ik ben echt heel ongelukkig." Dat dacht ik al. "Oh, echt?! Had je mijn cijfer gezien?" Tuurlijk gast, ik kijk toch elke dag in Magister. Het hield wel in dat we gelijk alle hens aan dek moe...