Doorgaan naar hoofdcontent

Alle begin is moeilijk...

Een vier. Een dikke, vette rode vier prijkte in zijn Magister. Spruit had zijn eerste schriftelijke overhoring op de middelbare gehad. Wat hij "op de een of andere manier heel spannend vond, maar aan de andere kant ook weer niet", mompelde hij aan de vooravond voor het slapengaan. Zijn logica is voor mij vaak toch niet te volgen, dus ik had het er verder maar bij gelaten. En daarbij, hij kende het goed. "Echt heel goed!", wat kon er misgaan?


Schoolpaniek

Nou genoeg, zo bleek. Met een rode vier. Ik besloot halsoverkop dat EHBS | Eerste Hulp Bij Schoolpaniek | gewenst was en greep laptop en tas om naar huis te gaan. Mijn voorgevoel dat Spruit niet zo heel blij in een leeg huis terecht zou komen, bleek juist. Hij belde al timide vanaf het schoolplein. "Mama, ik ben echt heel ongelukkig." Dat dacht ik al. "Oh, echt?! Had je mijn cijfer gezien?" Tuurlijk gast, ik kijk toch elke dag in Magister. Het hield wel in dat we gelijk alle hens aan dek moesten om Spruit op weg te helpen. Zo komt het dat ik tegenwoordig dus naast een bijna fulltime job ook parttime de mavo volg (en in de avonduren hier en daar nog wat gymnasium meepik, maar dit terzijde). Het is nog een hele kluif om te ontdekken hoe en wanneer alles gemaakt, geleerd en overhoord moet worden. En leg maar eens uit aan een 12-jarige dat hij op zondag | het weekend for God's sake! | al moet beginnen met leren voor vrijdag. Waarom in hemelsnaam...hoor je hem denken.


Samenvatting

Ter voorbereiding op zijn eerste proefwerkweek | in je vakantie...man man moest dat nou? | had ik hem gesommeerd samenvattingen te maken. Het gezucht en gepuf boven de dikke boeken leek me geen hoopvol begin. Ook niet qua gezinsgezelligheid in huis... Downsizen die handel dus. Dat ging óók met een zucht en een puf, maar qua hoeveelheid beter te behappen voor een kind dat duizend keer liever naar buiten gaat om te voetballen. Zijn eerste uittreksel was voor Nederlands, of ik dat dan wilde typen en printen. Tuurlijk vent, doe ik. Hij had zich ook keurig gehouden aan mijn advies om hier en daar een voorbeeld te gebruiken om zijn theorie beter te onthouden. In zijn broddelwerk over de persoonsvorm ontdekte ik: Wil mijn lieve mama een nieuwe laptop voor mij kopen? Wil, is de persoonsvorm. Het leren mag dan hier en daar met hobbels gaan, een slimmerik is het wel.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »