Als manna uit de hemel. Echt waar. Van alle pakketjes die ik in de coronatijd aannam, was een grote doos met schoolboeken verreweg het beste. Vanaf half maart zat het kroost thuis en het enige ritme dat ze overeind hielden, was de ligstand. Ik heb even geteld: 24 weken (168 dagen, 4.032 uren) zaten we opgescheept met elkaar en dat bracht niet elke dag evenveel vreugde. Wie beweert dat dat wel zo is, liegt. Glashard. Beweging Als een ‘kid in the candystore’ scheurde ik de doos open en schreeuwde nog net geen hoera. Het enthousiasme bij de kleine Puber was beduidend minder, maar dat mag geen verrassing zijn. Hij hield het prima vol: uitslapen, PlayStation en “Wat eten we?”, dat was het wel zo'n beetje. De grote Puber had tenminste nog een vakantiebaan | babi pangang-koerier | wat hem beweging én geld opleverde. Voor de 15-jarige kleine Puber was er niet veel werk te vinden. Te jong, geen ervaring. Een halfslachtige poging deed hij nog om in een ijssalon aan de slag te gaan. Maar h...