What a World

Nietsvermoedend scrolde ik op een regenachtige middag over het scherm van de wakkere krant van Nederland. Mijn muis bleef hangen bij een artikel over 'kampeer-families'. Elk jaar naar hetzelfde land, op dezelfde camping, met dezelfde buren. Dat schijnt het nieuwe hip te zijn. Je kerstvakantie koortsachtig besteden aan de zoektocht naar een nieuw tentenparadijs op aarde is echt niet meer nodig, aldus de reis-trendwatchers. So far, so good. Het venijn zat iets verderop in het artikel. Glamping is 'uit'! Bruut ingeruild voor een nieuwe trend: 'bamping'. Say what?! Back to the basics. Het klamme zweet brak me uit. Beleving Bamping dus. Nader omschreven als een primitieve en minimalistische natuur-kampeerbeleving. Vergeet wasmachine (OMG!) en winkel. Een koelkast? Of je gek geworden bent. Streep die warme douche ook maar door, je springt iedere ochtend het koude meer in. En wat nou koken op gas, roosteren boven het houtvuur zul je. Dat laatste vind ik additionee...

De vraag of puberzoon al uit de veren is, kunnen we tegenwoordig vanuit onze masterbedroom boven monitoren. Een dikke walm Axe Gold Temptation (écht, zo heet het) dampt de trap op en blijft lange tijd hinderlijk hangen in ons huis. Mijn goedbedoelde advies over het gebruik van 1 'spriets je ' slaat hij dagelijks in de wind met een paar ferme 'sprietsen' onder de oksels. Mensen met bronchitis en andere astmatische klachten kunnen Casa Edison in de ochtend beter mijden, want de geur beneemt je letterlijk de adem. Kampend met een lichte verkoudheid moest ik me al voor het ontbijt hoestend door een mensonterende Axe-muur ploegen.  Zure meloen Het ís even wennen dat er een kind in huis woont dat zich ineens bekommert om zijn uiterlijk. Naast deo moet namelijk ook het kapsel iedere dag nauwkeurig gestyled worden. Niet met een gelletje huismerk-Etos. Duh! Nee, graag de stevigste wax van de Turkse kapper. Mocht je behangplaksel op zijn, deze wax is waarlijk een goed alt...

Week 1: "Supergaaf mam, deze week kennismaking, het rooster doornemen en donderdag gaan we sporten." Week 2: "Dikke poep zeg, wat een boeken. Kijk dan. Voel eens! En daar moet mijn gymtas nog bij. Ik kan niet eens normaal fietsen zo." Week 3 (zucht): "Mam. Ik heb het écht druk. Vorig jaar kon ik iedere dag gamen en tv-kijken en nu heb ik echt nergens meer tijd voor. Ik moet alles plannen." Het moge duidelijk zijn. Puberzoon staat weer met beide benen op de grond. De ware omvang van de middelbare school is als een mokerslag aangekomen. En ja, hij snapt ook wel dat het er bij hoort. En dat het na een week of wat gaat wennen. En dat hij zich er ook wel doorheen zal slaan. Maar 'gottegot', het valt wel tegen zeg! Check? In de derde week stonden er al drie schriftelijke overhoringen ingepland. "En volgende week een repetitie. Die drie keer meetelt! Mam, begrijpen ze dan niet dat je pas net op de middelbare school zit?!" Gaat je laatste hal...

In een jeugdig verleden luisterde ik graag naar de muziek van Kenny G. Vooral bekend van de sopraansaxofoon waarmee hij cd na cd vol schetterde met - zoals mijn broer dat huiverend omschreef - 'zitkuil-muziek'. Voor de jongelui van nu: de zitkuil was een ware hype in de jaren zeventig ( van de vorige eeuw ja ). Midden in je woonkamer belandde je in een vierkante bak van een meter diep waar je gedwongen cosy in een overdosis kussens wegzakte.  Visjes Ik moest er aan denken toen zondag het tweede seizoen van Heel Holland Bakt begon. Het zoveelste reutel-de-keutel-programma waar je eigenlijk niet naar wil kijken, maar eenmaal per ongeluk in een aflevering beland, kun je al snel niet meer zonder. Soesjes die inzakken, de glazuurlaag die mislukt, de oven die te heet staat, geschifte slagroom en andere ellende. Iedere aflevering is 'het bal' en het verloop van een uitzending is dus redelijk voorspelbaar. Daarmee kan het worden toegevoegd aan mijn selectie favoriete vissen...