Doorgaan naar hoofdcontent

Realitycheck van een puber...

Week 1: "Supergaaf mam, deze week kennismaking, het rooster doornemen en donderdag gaan we sporten." Week 2: "Dikke poep zeg, wat een boeken. Kijk dan. Voel eens! En daar moet mijn gymtas nog bij. Ik kan niet eens normaal fietsen zo." Week 3 (zucht): "Mam. Ik heb het écht druk. Vorig jaar kon ik iedere dag gamen en tv-kijken en nu heb ik echt nergens meer tijd voor. Ik moet alles plannen." Het moge duidelijk zijn. Puberzoon staat weer met beide benen op de grond. De ware omvang van de middelbare school is als een mokerslag aangekomen. En ja, hij snapt ook wel dat het er bij hoort. En dat het na een week of wat gaat wennen. En dat hij zich er ook wel doorheen zal slaan. Maar 'gottegot', het valt wel tegen zeg!

Check?

In de derde week stonden er al drie schriftelijke overhoringen ingepland. "En volgende week een repetitie. Die drie keer meetelt! Mam, begrijpen ze dan niet dat je pas net op de middelbare school zit?!" Gaat je laatste half uur PlayStation-en, een harde dobber. Om puberzoon in deze fase niet alleen mentaal te supporten, besloot ik in de tweede week ook op het organisatorische vlak maar bij te springen. Dit nadat de echtgenoot - "Doe jij dat ook eens!", snibde ik - de boeken en bijbehorende schriften had nagekeken. Ja, alles zat in de tas hoor, beaamden echtgenoot en zoon. Alleen niet in de goede combi, zo bleek de volgende dag. Werkboek A bij leerboek B voor biologie. En laat dat nou net de docent zijn die daar streng op toeziet. De volgende keer dreigt er zelfs strafwerk. Duh!, dacht ik toen ik het las op de app. De dagelijkse tassencontrole heb ik echtgenoot - begrijpelijk - direct weer uit handen genomen. En zijn boeken en schriften staan nu in overzichtelijke cassettes, voorzien van instructieve stickers. 

Check!

In week 2 scoorde puberzoon overigens ook hoge punten door bij de eerste de beste science-les uit de klas gestuurd te worden. Serieus. Ik denk dat ik - in 8 jaar basisonderwijs! - het aantal keren dat hij op de gang moest staan, op 1 hand kan tellen. Kan ook zijn dat hij het niet altijd verteld heeft en checken kan ik dat niet, want de basisschool is nog app-loos. Zelf begreep hij het uiteraard "ook écht niet!" Het was te "belachelijk voor woorden". We hebben het er maar op gehouden dat de leerkracht in kwestie 'de toon wilde zetten' en dat hij dus vette pech had gehad. Ook daarvan volgt bij een volgende keer een registratie in de onverbiddelijke app. Die app is toch een ding. Ik kon vroeger een 3 voor wiskunde nog weglullen en bij een volgend proefwerk het gemiddelde oppoetsen naar een zesje. Geen haan die daar naar kraaide, je zorgde er voor dat je aan het eind van de rit gemiddeld goed uitkwam. Dat zit er niet meer in; de app is watching you. Big time. Zoon en ik checken dagelijks alles. Wel een paar keer zelfs. Reuzehandig. Ik ben er alleen nog niet uit of nou het wijs is om iedere dag de handel en wandel van je puberzoon via je smartphone in de gaten te houden. Ergens moeten ze toch ook hun eigen ding kunnen doen. Of niet... Wat vinden jullie?



Ik heb pas 7 keer gecheckt of zijn cijfer voor SO Frans al in de app staat.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...