De laatste keer dat ik met wijde broekspijpen (en bizar lange puntschoenen) liep, dateert van vóór de geboorte van oudste zoon J. Nog nergens getekend door de herinneringen aan twee zwangerschappen, kon ik zonder schaamte aan deze bevlieging meedoen. Older and wiser moet ik vaststellen dat sommige modeflaters (en belastend fotografisch bewijsmateriaal) beter in de oude schoenendoos kunnen blijven. Ik noem: beenwarmers (why?). Schoudervullingen (Alexis en Krystle Carrington are over!). De skibroek (twee lompe poten zonder enkel). En wijde broekspijpen. Gewoon omdat ik het weinig flatteus vind en alleen de happy few er mee wegkomt. Tot die categorie behoor ik niet. Low Al jaren intens gelukkig in een low skinny, blader ik met afgrijzen door de modemagazines waar talloze flared jeans me tegen heug en meug door de strot geduwd worden. Met hoge taille, ook zó nadrukkelijk niet aan mijn figuur besteed. In blinde paniek struinde ik de afgelopen weken het internet al af om te kijk...