Doorgaan naar hoofdcontent

Fuck the high flared...

De laatste keer dat ik met wijde broekspijpen (en bizar lange puntschoenen) liep, dateert van vóór de geboorte van oudste zoon J. Nog nergens getekend door de herinneringen aan twee zwangerschappen, kon ik zonder schaamte aan deze bevlieging meedoen. Older and wiser moet ik vaststellen dat sommige modeflaters (en belastend fotografisch bewijsmateriaal) beter in de oude schoenendoos kunnen blijven. Ik noem: beenwarmers (why?). Schoudervullingen (Alexis en Krystle Carrington are over!). De skibroek (twee lompe poten zonder enkel). En wijde broekspijpen. Gewoon omdat ik het weinig flatteus vind en alleen de happy few er mee wegkomt. Tot die categorie behoor ik niet.

Low

Al jaren intens gelukkig in een low skinny, blader ik met afgrijzen door de modemagazines waar talloze flared jeans me tegen heug en meug door de strot geduwd worden. Met hoge taille, ook zó nadrukkelijk niet aan mijn figuur besteed. In blinde paniek struinde ik de afgelopen weken het internet al af om te kijken of ik überhaupt nog ergens een skinny kon kopen. Ze zijn er nog (maar voor hoe lang?). En was de high flared me dus al een doorn in het oog, nu wordt me vandaag een nieuwe horror must-have opgedrongen: de mom jeans. Dat is een - even vormeloze - variant van de boyfriend jeans (sorry, staat me óók niet leuk!), met - jawel - wederom die * fuck it * verhoogde taille. 

High

Een hoge taille is dus alleen acceptabel voor de platte buiken onder ons. Uitvoering sixpack en niet te veel bovengevel. Met een beetje spek en wat fysieke restanten of motherhood krijgt zo'n hoge kruistrekker al snel de uitstraling van een corrigerende onderbroek in spijkeruitvoering. Dat kán toch niet de bedoeling zijn? Dat vond Jessica Simpson kennelijk ook. Op de vraag van Oprah Winfrey 'What her lowest point was in the past few years' antwoordde ze: "Probably the mom jeans situation." Juist, de hoge taille met wijde pijpen. 

PS Yeah right... 8 Reasons why mom jeans are awesome

Ik vertik het!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »