Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit februari, 2016 tonen

Kijken, kiezen... op!

Gedreven door een licht schuldgevoel en een enorme dadendrang spoedde ik mij gisteren met echtgenoot en een niet-willende Puber naar een overdekte hel/hal van woonwinkels. D rang en schuld werden ingegeven door het verzoek om de slaapkamer van de kinderen te upgraden naar kaliber grown up. Kinderkamer zeg ik natuurlijk niet meer, anders volgt wederom een storm van Puber-protest (learning fast!). Na lang zeuren en smeken werd het babyblauw ingeruild voor robuust blauwgrijs, moesten dino- en autodekbed plaats maken voor "iets stoers mam!" en resteerde nog de aankoop van een langgekoesterde wens van jongste zoon: een vloerkleed. Zweten Kijken, kiezen, kopen; het kan wat mij betreft snel. Maar met de echtgenoot gaat het doorgaans allemaal niet zo rap. Had ik in feite in de eerste winkel mijn keuze al gemaakt, echtgenoot wilde nog wel even verder kijken. Aldus geschiedde en wij liepen oververhit winkel in, winkel uit (waarom zo warm in die overdekte hallen?)...

Talk to Siri...

Ineens was hij er. De Puber. Zo'n lief kind dat gaat slapen en de volgende dag wakker wordt als een chagrijnige slungel met puisten en een beugel aanstaande. Een jongen die onze vriendelijke vragen bokkig beantwoordt (vaak ook niet) en goedbedoelde adviezen (je riskeert je leven!) bij voorkeur afwijst met een "mwhmmm" achter uit zijn keel. Het is voor ons nog even zoeken naar de juiste interpretatie van dat "mwhmmm". Immers: per dag - wat zeg ik - per minuut kan het veranderen. Met een nukkige Puber gaat het alle kanten op. Wij balanceren op een wiebelig pad en begaan blunders van formaat. Stom Zo gingen wij laatst naar de orthodontist. Ik mocht hem vooreerst al niet in school opwachten. Je moeder in de gang... Dat snapte ik nog wel. Braaf stond ik dus uit het zicht van de schoolingang, tot zichtbare opluchting van de Puber. Op de fiets, in het zonnetje, al keuvelend, peddelden wij samen richting ortho. Bes...