Doorgaan naar hoofdcontent

Talk to Siri...

Ineens was hij er. De Puber. Zo'n lief kind dat gaat slapen en de volgende dag wakker wordt als een chagrijnige slungel met puisten en een beugel aanstaande. Een jongen die onze vriendelijke vragen bokkig beantwoordt (vaak ook niet) en goedbedoelde adviezen (je riskeert je leven!) bij voorkeur afwijst met een "mwhmmm" achter uit zijn keel. Het is voor ons nog even zoeken naar de juiste interpretatie van dat "mwhmmm". Immers: per dag - wat zeg ik - per minuut kan het veranderen. Met een nukkige Puber gaat het alle kanten op. Wij balanceren op een wiebelig pad en begaan blunders van formaat.


Stom

Zo gingen wij laatst naar de orthodontist. Ik mocht hem vooreerst al niet in school opwachten. Je moeder in de gang... Dat snapte ik nog wel. Braaf stond ik dus uit het zicht van de schoolingang, tot zichtbare opluchting van de Puber. Op de fiets, in het zonnetje, al keuvelend, peddelden wij samen richting ortho. Best gezellig (dat is het soms namelijk ook). De stemming sloeg echter bitter om toen ik het in mijn hoofd haalde om in de wachtkamer te zeggen dat "hij zijn tandjes had gepoetst". Onvergeeflijk. I know. Ziedend werd ik na afloop terechtgewezen met het verzoek een volgende keer te zeggen dat hij zijn tanden had gepoetst. "Echt mam. Zo. Stóm!" En NEE!, ik hoefde ook niet mee terug te fietsen naar school.


Siri

Ouders...je moet ze ook alles uitleggen. Was ik juist ingesteld op de bijzonder korte conversaties met de Puber, kreeg ik nu toch een hele laag boze woorden over me heen. Gelukkig was daar thuis weer zijn vertrouwde telefoon die hij staccato in 3 woorden commandeert: "Go to YouTube". Siri doet alles voor deze Puber, zonder morren. En zonder tegenspraak. Daar kunnen zijn stomme ouders nog een voorbeeld aan nemen. Met een scherm voor zijn neus en een koptelefoon aan zijn oren zijn alle communicatielijnen (vooral met ons) weer gesloten. Talk to the hand folks.  

PS
Met een vakantie in het vizier, maar nog een week met 7 toetsen te gaan, is het spitsroeden lopen in Casa Edison! Gisteren stierde Puber de kamer weer eens uit nadat het overhoren niet helemaal naar wens verliep. "Ik ben weg, doeiiii!" Waarop jongste zoon met een minzaam glimlachje van de bank opmerkte: "Tsja, puber!"  

Benieuwd of Siri de aanwijzingen mét beugel straks ook snapt.








Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »