Gedreven door een licht schuldgevoel en een enorme dadendrang spoedde ik mij gisteren met echtgenoot en een niet-willende Puber naar een overdekte hel/hal van woonwinkels. Drang en schuld werden ingegeven door het verzoek om de slaapkamer van de kinderen te upgraden naar kaliber grown up. Kinderkamer zeg ik natuurlijk niet meer, anders volgt wederom een storm van Puber-protest (learning fast!). Na lang zeuren en smeken werd het babyblauw ingeruild voor robuust blauwgrijs, moesten dino- en autodekbed plaats maken voor "iets stoers mam!" en resteerde nog de aankoop van een langgekoesterde wens van jongste zoon: een vloerkleed.
Zweten
Kijken, kiezen, kopen; het kan wat mij betreft snel. Maar met de echtgenoot gaat het doorgaans allemaal niet zo rap. Had ik in feite in de eerste winkel mijn keuze al gemaakt, echtgenoot wilde nog wel even verder kijken. Aldus geschiedde en wij liepen oververhit winkel in, winkel uit (waarom zo warm in die overdekte hallen?). Anyway: de conclusie na al dat sjokken was dat kleed A in winkel 1 gekocht ging worden ("Zei ik toch!"). Met het zweet onder de oksels en een Puber die al bij de tweede winkel verzuchtte "Zijn we klaar?" (it crossed my mind) was het slechts een kwestie van de pinpas er door heen trekken...Zoeken
Na allereerst een zoektocht over de vierkante meters winkelruimte naar een verkoper (lichte wrevel mijnerzijds, waarom kom ik anders in een winkel), kregen we het deksel snel op de neus. Niet op voorraad: "Dat moet besteld worden." Ik dacht, nu gaat hij uitzoeken hoe snel het geleverd kan worden. Hij gaat kijken of het wellicht nog verkrijgbaar is in een ander filiaal. Hij zoekt voor de zekerheid toch nog even in het magazijn. Hij stelt voor om het showroommodel voor een zacht prijsje mee te nemen. None, nada. Niets van dat alles. Niet leverbaar bleek einde conversatie. Lichte wrevel werd opgeschaald naar level 2. Had ik toch echt mijn best gedaan voor een fysieke aankoop (immers, het online winkelen is de doodsteek voor heel wat winkelketens), moest ik onverrichterzake het pand verlaten. Echtgenoot soebatte nog wat met de verkoper, ik stond intussen geïrriteerd buiten bij ergernis nummer 3: de parkeermeter. Zonder kleed! Too much to handle voor iemand met dadendrang.
Gelukkig hadden mijn Zweedse vrienden genoeg voorraad. Mission accomplished, en dat alles in 1 dag!
Reacties
Een reactie posten