What a World

"Wow. Het lijkt wel alsof ik in de hemel ben." Spruit toonde zich verbaasd in de overtreffende trap. Hij stond in een oase van licht in de badkamer en dat riep kennelijk paradijselijke associaties op. Drie spotjes. Die het állemaal weer deden. Ongekend! Echtgenoot had kennelijk een teken van boven gekregen en wat achterstallige klusjes van woorden naar daden weten om te zetten. Om deze verlichting had ik (nog) niet eens gevraagd. De  lampjes in de keuken daarentegen...  Zin E chtgenoot en klussen, daar ligt al jaren de duivel tussen. Hij heeft er geen zin in, geen tijd voor (He thinks!) of het irriteert hem niet genoeg. En vooral dat laatste werkt mij erg op de zenuwen. Ik ben nogal snel van ergernis en dito van het aanpakken. En daar moet je in de echtelijke harmonie wel een weg in zien te vinden. Dat steekt erg nauw. Bij een gebiedende overdaad van mijn kant ("Wanneer ga je dit doen!"), zet echtgenoot gelijk zijn hakken in het zand. Als ik mijn soft...

Lief kind van me. Bijna dertien ben je nu en - hoe cliché - wat is de tijd voorbij gevlogen. Op een zondagochtend meldde jij je luidkeels en drie weken te vroeg op deze wereld. Voorbereid was ik op sommige vlakken allerminst, welkom was je in overvloed. Heel eerlijk, ik had geen idee wat me te wachten stond en moest gaandeweg nog zoveel over het moederschap leren. Een handleiding is er niet en ondanks vele - goedbedoelde - adviezen klooide ik soms maar wat aan. Ik deed mijn best, maar het ging met vallen en opstaan. Mijn liefde voor jou was groot, mijn moederinstinct moest nog groeien. Net als jij. Hart Lief kind van me. Amper op de wereld liet je mij en iedereen schrikken door te stoppen met ademhalen. "Hij doet het niet meer", riep ik in een waas terwijl ik je in de armen van de kraamhulp legde. In díe paar seconden begreep ik pas wat moeder zijn echt betekende. Al die maanden zwanger zijn hadden me niet voorbereid op de overd...

Puber had op school een brug gebouwd. Hij was er zo enthousiast over geworden, dat hij de fout beging thuis "een tweede versie te willen bouwen". Een veel betere dan die op school. Uiteraard. Nou is Puber niet verschrikkelijk handig (to say the least) en een zelfstandig project ging het dus bij voorbaat al niet worden. Echtgenoot werd verordonneerd te komen helpen (ook niet de handigste thuis...). En laten ze daarover nou net een verschilletje van inzicht hebben. P otentie   Wat een - in potentie - leuke vader-zoon-klus zou kunnen worden, resulteert vooralsnog in een dikke week geëmmer over en weer. Zoon vindt het 'idee hebben' al een hele dikke bijdrage aan het geheel. Zijn visionaire plan kent geen grenzen (een architect gaat verloren voor d e mens he id, echt waar) , maar de praktische invulling sluit hier niet geheel op aan. Echtgenoot blijft intussen zeveren: "Maak eerst een tekening en bedenk wat je nodig hebt aan materialen." Waar hij gelijk...