Puber had op school een brug gebouwd. Hij was er zo enthousiast over geworden, dat hij de fout beging thuis "een tweede versie te willen bouwen". Een veel betere dan die op school. Uiteraard. Nou is Puber niet verschrikkelijk handig (to say the least) en een zelfstandig project ging het dus bij voorbaat al niet worden. Echtgenoot werd verordonneerd te komen helpen (ook niet de handigste thuis...). En laten ze daarover nou net een verschilletje van inzicht hebben.
Potentie
Wat een - in potentie - leuke vader-zoon-klus zou kunnen worden, resulteert vooralsnog in een dikke week geëmmer over en weer. Zoon vindt het 'idee hebben' al een hele dikke bijdrage aan het geheel. Zijn visionaire plan kent geen grenzen (een architect gaat verloren voor de mensheid, echt waar), maar de praktische invulling sluit hier niet geheel op aan. Echtgenoot blijft intussen zeveren: "Maak eerst een tekening en bedenk wat je nodig hebt aan materialen." Waar hij gelijk in heeft, maar het draagt niet bij aan een vlotte interactie tussen Puber en hem. En al helemaal niet aan de totstandkoming van de brug!
Pedagogisch
Met Pasen zaten wij 'knusjes' een dikke twee uur in de auto richting het noorden toen de brug-discussie opnieuw werd aangezwengeld vanaf de achterbank. In de compacte huiskamer op vier wielen bleef het gelazer als een donkere wolk boven ons hangen. Wederom liep de spanning tussen denken-vs-doen hoog op en mijn vredestichtende poging om allebei water bij de wijn te doen, werd me door beide kampen niet in dank afgenomen. Echtgenoot mopperde dat ik hem niet steunde in zijn pedagogische inzet. Puber reageerde 'des pubers': "Laat dan maar, ik ga helemaal geen brug meer bouwen!" Nu de vakantie van Puber voorbij is (en wederom een proefwerkweek wacht, ieks!), is het project even geparkeerd. De brug over troubled water is voorlopig een brug te ver. Ik vrees dat mijn rol als bruggenbouwer binnenkort een vervolg gaat krijgen...
Puberteit: De periode dat je ouders vervelend gaan doen. Hoe waar!
Reacties
Een reactie posten