What a World

Schoorvoetend en vol tegenzin ging ik op mijn oude dag hardlopen. Als beginner natuurlijk op foute schoenen (maar dat ze wel roze waren!) en na 100 meter de tong op de schoenen. Opgejut door een paar fanatiekelingen ging ik het allengs steeds beter doen en leuker vinden. Hoe ouder, hoe gekker... Ik draaide mijn hand niet om | nou, beetje dan | voor een rondje 10 en had voorzichtig mijn ambitie opgeschroefd naar 15 kilometer. Helaas, een scheur in mijn linker meniscus gooit al een jaar roet in het eten. Twaalf maanden later en acht kilo zwaarder vertoont nu ook mijn rechterknie kuren. Nog een brakkepoot dus, in medisch jargon: een 'verticale mediale meniscuslaesie'. Harlekijn Het hardlopen mis is echt. Maar die kilo's! Die zitten we me nog het meest in de weg. Een emmer Harlekijn-drop van 7 kilo (een omkoopgeschenk op kantoor) helpt daar niet bij. I know! Belangstellend informeerde dga J van ons Haagse internetbureau naar de uitkomst van mijn tweede knie-onde...

Toen Puber en Spruit nog klein waren, was het pais en vree tussen die twee. Puber kon lopen en praten. Daarmee per definitie de baas over een jonger broertje dat beide nog niet kon. Spruit lag - mijlenver achter - in een box en gescheiden door spijlen was er werkelijk geen vuiltje aan de lucht. Een walhalla. Hoe anders nu. Frictie en wrevel zijn aan de orde van de dag. En als het nou ergens om ging... Iets wezenlijks. Dat je zegt de moeite waard om over te bekvechten.  Playstation  Nee, de broedertwist spitst zich toe op randzaken als 'Ik stond hier het eerst om mijn boterham te smeren' | Acht vierkante meter keuken, dat moet toch lukken met zijn tweeën? | 'Jij hebt zeven minuten langer op de Playstation gespeeld dan ik' | Het apparaat is te duur om uit het raam te gooien  | en 'Jij maakt de douchevloer veel natter dan ik'. Een klacht die vooral opduikt als juist de ander zijn weekbeurt heeft om de douche te drogen na gebruik.  Ook het dele...