Doorgaan naar hoofdcontent

Kaïn, Abel en FIFA...

Toen Puber en Spruit nog klein waren, was het pais en vree tussen die twee. Puber kon lopen en praten. Daarmee per definitie de baas over een jonger broertje dat beide nog niet kon. Spruit lag - mijlenver achter - in een box en gescheiden door spijlen was er werkelijk geen vuiltje aan de lucht. Een walhalla. Hoe anders nu. Frictie en wrevel zijn aan de orde van de dag. En als het nou ergens om ging... Iets wezenlijks. Dat je zegt de moeite waard om over te bekvechten. 


Playstation 
Nee, de broedertwist spitst zich toe op randzaken als 'Ik stond hier het eerst om mijn boterham te smeren' | Acht vierkante meter keuken, dat moet toch lukken met zijn tweeën? | 'Jij hebt zeven minuten langer op de Playstation gespeeld dan ik' | Het apparaat is te duur om uit het raam te gooien | en 'Jij maakt de douchevloer veel natter dan ik'. Een klacht die vooral opduikt als juist de ander zijn weekbeurt heeft om de douche te drogen na gebruik. Ook het delen van de bank - toch een ruime driezits - levert gezever op. Puber en Spruit kunnen eindeloos bakkeleien over waar nou precies het midden van de bank is. Want "jij zit met je benen helemaal tot híér!" Echtgenoot ontplofte een week of wat geleden bij het zoveelste akkefietje. Gehaast klapte ik de tuindeuren dicht, hoewel ik vermoed dat het gebulder drie straten verder toch wel hoorbaar was. Mijn woede verbeet ik met boze blik en ijzige stilte. Het eerstvolgende uur na deze explosie konden we apen vangen met twee modelkinderen die zich in honderd bochten wrongen om hun spijt te betuigen. Dat stomme gedoe over futiliteiten. Echt, sorry. Nergens voor nodig. Vonden ze zelf ook. Echt waar. Maar zo'n wapenstilstand duurt natuurlijk nooit lang.


Poepgoal
Gelukkig zijn er tussendoor ook vriendschappelijke oplevingen hoor. In aanloop naar de echte versie was na een downloaduurtje of 30 (!) eindelijk de demo van FIFA 17 beschikbaar. Eensgezind werd de maximale speeltijd bekokstoofd en goedgemutst begonnen zij aan het spel. Leuk. Samen. Echtgenoot zei nog: "Kunnen jullie wat vaker zo met elkaar optrekken?" Koud had hij die woorden uitgesproken of Puber voelde zich zwaar benadeeld omdat Spruit midden in zijn aanval ongevraagd op de pauzeknop drukte voor een spelerswissel. Een rattenstreek natuurlijk. Toen Spruit ook nog lucky scoorde "écht man, wat een poepgoal" nam de feestvreugde in rap tempo af. Kaïn en Abel were back in Casa Edison. Eind deze maand komt het echte spel. Wij pakken die tijd, om ons mentaal voor te bereiden. 


Ter geruststelling :-)
Het is een normaal verschijnsel dat pubers hooguit een uur samen kunnen zijn zonder ruzie te maken.
Bron: JMOuders  









Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...