What a World

In de week dat de oudste Puber een paar dagen in Parijs vertoefde, had kleine Puber thuis het rijk alleen. Concreet: onbeperkt toegang tot de PlayStation, zappen langs alle favoriete tv-zenders tot je een ons weegt en uren ongestoord op de bank liggen. Dat slome gedrag van hem betekent overigens niet dat wij dan rust hebben, want kleine Puber ging later die week ook een dagje naar het buitenland. Duitsland om precies te zijn en daar moest het nodige voor in gang gezet worden. Ineens. Op zijn verlanglijst bovenaan stonden Apple EarPods. Die zou ik later dit jaar voor hem kopen in Amerika met de dollars die hij van opa had gekregen. Echter, de eendaagse schoolreis bepaalde dat haast geboden was. Want wat moet je anders al die uren dat je in de bus zit? Sloom We gingen overstag. Wat inhield dat ik op het NS-station de dollars ging omwisselen en Echtgenoot beloofde om op de donderdag voor de schoolreis samen met hem de oortjes te gaan kopen. Zoveel dagen geduld bleek onmogelijk en wo...

Het wisselt. De ene dag ben ik blij dat ik een aantal 'to-do's' van de lijst kan schrappen, de andere keer word ik overvallen door een verlammende boosheid over de onnozelheid van loketmensen die | ongetwijfeld | hun best doen, maar mij vooral vermoeien met zinloze vragen. Wat ik aan het doen ben? De administratie na het overlijden van mijn vader. Verdeeld in twee categorieën: waar je geld van krijgt - miraculeus regelt dit zich vanzelf, geldkranen gaan automatisch dicht - en waar je geld aan moet betalen. Dit laatste mag je zelf doen. Tegen de tijd dat ik er een blog over kan schrijven, heb ik de lol van sommige zaken alweer in de vingers en kan ik denken: de wereld is gek, het ligt écht niet aan mij.  Opzeggen Zo had mijn vader een abonnement op de Quest. Prima, opzeggen dus. Mail met abonneenummer en de naam van mijn vader met het verzoek het abonnement te beëindigen. Hop, naar de archiefbak met status 'in behandeling' en door. Maar nee. Klantenservice-dam...