Het wisselt. De ene dag ben ik blij dat ik een aantal 'to-do's' van de lijst kan schrappen, de andere keer word ik overvallen door een verlammende boosheid over de onnozelheid van loketmensen die | ongetwijfeld | hun best doen, maar mij vooral vermoeien met zinloze vragen. Wat ik aan het doen ben? De administratie na het overlijden van mijn vader. Verdeeld in twee categorieën: waar je geld van krijgt - miraculeus regelt dit zich vanzelf, geldkranen gaan automatisch dicht - en waar je geld aan moet betalen. Dit laatste mag je zelf doen. Tegen de tijd dat ik er een blog over kan schrijven, heb ik de lol van sommige zaken alweer in de vingers en kan ik denken: de wereld is gek, het ligt écht niet aan mij.
Zo had mijn vader een abonnement op de Quest. Prima, opzeggen dus. Mail met abonneenummer en de naam van mijn vader met het verzoek het abonnement te beëindigen. Hop, naar de archiefbak met status 'in behandeling' en door. Maar nee. Klantenservice-dame mailde een dag later terug. Natuurlijk wou ze het abonnement stopzetten, maar eerst had ze nog wat gegevens nodig... Abonneenummer, naam, adres, woonplaats en telefoon. Het zijn dit soort dingen die energie vreten. Het abonneenummer stond al in mijn mail (!) en als je dat invoert in je administratiestomme muts, dan héb je alle gegevens. En hoezo zijn telefoonnummer? Wou je hem nog gaan bellen dan? Soms wacht ik even met het beantwoorden van zo'n mail. Beter...
Kenteken auto overschrijven. Kan niet overal, je moet naar een vestiging met geïnstrueerd personeel (lees: die weten wat ze moeten doen). Ter plekke: nee mevrouw, dat kan niet want u hebt een overschrijvingscode nodig. Alle mappen nageplozen en natuurlijk: geen code. RDW gebeld. Na een beschrijving van de papieren die ik had, mopperde de RDW-mevrouw op de kentekenloket-jongen dat hij de auto gewoon had kunnen overschrijven. Want, zei ze, uw vader had als een van de weinigen alle papieren nog bij elkaar. Nu moet ik er wéér voor terug. Je snapt, liever handel ik alles online af. Gelukkig kon dat bij de OV-chipkaart van mijn vader wel. Noodzakelijk daarvoor was alleen wel het openen van een Closure-account. Oké denk je dan, als dat de route is. Account geopend, gegevens ingevoerd om vervolgens op de laatste pagina uit te komen bij iDeal. Ik vind het niet erg om te moeten betalen, maar zet dat er gewoon even bij mensen. Dan kan ik er altijd nog voor kiezen om 25 minuten in de wachtstand aan de telefoon te hangen. Gelukkig zijn er ook mensen en bedrijven die wel snel handelen en snappen dat je zo kort na het overlijden verdriet hebt, moe bent en als een berg opziet tegen de stapels administratie. En dat je de humor niet alle dagen op straat ziet liggen.
Opzeggen
Zo had mijn vader een abonnement op de Quest. Prima, opzeggen dus. Mail met abonneenummer en de naam van mijn vader met het verzoek het abonnement te beëindigen. Hop, naar de archiefbak met status 'in behandeling' en door. Maar nee. Klantenservice-dame mailde een dag later terug. Natuurlijk wou ze het abonnement stopzetten, maar eerst had ze nog wat gegevens nodig... Abonneenummer, naam, adres, woonplaats en telefoon. Het zijn dit soort dingen die energie vreten. Het abonneenummer stond al in mijn mail (!) en als je dat invoert in je administratie
Overschrijven
Kenteken auto overschrijven. Kan niet overal, je moet naar een vestiging met geïnstrueerd personeel (lees: die weten wat ze moeten doen). Ter plekke: nee mevrouw, dat kan niet want u hebt een overschrijvingscode nodig. Alle mappen nageplozen en natuurlijk: geen code. RDW gebeld. Na een beschrijving van de papieren die ik had, mopperde de RDW-mevrouw op de kentekenloket-jongen dat hij de auto gewoon had kunnen overschrijven. Want, zei ze, uw vader had als een van de weinigen alle papieren nog bij elkaar. Nu moet ik er wéér voor terug. Je snapt, liever handel ik alles online af. Gelukkig kon dat bij de OV-chipkaart van mijn vader wel. Noodzakelijk daarvoor was alleen wel het openen van een Closure-account. Oké denk je dan, als dat de route is. Account geopend, gegevens ingevoerd om vervolgens op de laatste pagina uit te komen bij iDeal. Ik vind het niet erg om te moeten betalen, maar zet dat er gewoon even bij mensen. Dan kan ik er altijd nog voor kiezen om 25 minuten in de wachtstand aan de telefoon te hangen. Gelukkig zijn er ook mensen en bedrijven die wel snel handelen en snappen dat je zo kort na het overlijden verdriet hebt, moe bent en als een berg opziet tegen de stapels administratie. En dat je de humor niet alle dagen op straat ziet liggen.
Reacties
Een reactie posten