What a World

Sp(r)uit werd 11 deze week en hij had er de avond van tevoren haast niet van geslapen. Zei hij. Toen hij opstond... "Ik had mijn ogen wel dicht hoor, maar ik was gewoon wakker. En ik kon in mijn geest ook gewoon praten." Nee, we hebben het hier niet over een nazaat van The Adams Family. Gewoon over mijn kind. Die een heel bijzondere verbale expressie heeft. Zo bevroeg hij ons laatst monter vanaf de achterbank "wanneer jullie eigenlijk allebei half blind zijn geworden?" Hoe lang we al een bril droegen, bedoelde hij te zeggen. Kwek Vanaf de dag dat Spruit ontdekte dat hij kon communiceren met woorden, heeft hij zijn kwek niet meer dichtgehouden. Hij schuwt discussies niet, heeft altijd weerwoord en derhalve even graag het laatste woord. Hem in zijn betoog onderbreken, wordt bestraft met een reprimande. En onderwerpen waarvan hij vooraf vermoedt dat het een kansloze exercitie wordt, begint hij steevast met: "Laat me eerst ui...

Eigenlijk is het gewoon schijt-oneerlijk! Mannen in de 'precaire-prostaat-periode' kopen een motor (of een tweedehands Porsche), verruilen stropdas voor sneakers en laten een hippe, grijze stoppelbaard staan. En daar komt het merendeel goed mee weg. Vrouwen daarentegen wacht een grote bak ellende. Ik noem: in 1 week 3 kilo aankomen. Wat op zichzelf een hele prestatie is, ware het niet dat die kilo's ook nooit meer weggaan. Grijze haren die als paddestoelen uit je kop schieten. Lijzige meisjes-size-zero laten het grijs verven en dat staat beslist leuk. Vrouwen na 45 zitten allejezus vaak bij de kapper om de grijze flanken juist te verhullen. En iemand ooit een man met opvliegers gezien? Ik moet hem nog tegenkomen. God, wat zóu ik die graag tegenkomen! Polyester Op een godgeklaagde regendag in juni rolde ik bloedchagrijnig met druipende jas en plu de tram in. Zomer en regen: ik trek het slecht. De samenvoeging van een rotzomer-met-regen en o...

Puber mag dan fysiek iedere dag naar de middelbare school zijn gegaan, qua inspanning hebben wij ook een jaar 'voortgezet' achter de kiezen. Man, man! We liepen stuk op een lange marathon van proefwerkschema's, huiswerk en overhoringen. En daarmee waren we er niet. Presentaties, pecha kucha's en werkstukken moesten ook gemaakt worden. Dat je bijvoorbeeld een boek leest en dat leuk samenvat, met een paar plaatjes... Zoiets. Maar Puber snapt bar weinig van dingen die zich niet op een scherm afspelen en deze onderdelen werden liefdevol naar 5 voor 12 doorgeschoven. Waarna ik dan maar weer de helpende hand bood. Zo heb ik toch mooi een 8 voor godsdienst naar binnen gesleept.   Lijden Een Puber op de middelbare; je loopt voor minder op je tandvlees.  Niet in de laatste plaats omdat ik na een dag werken meer dan eens bij de voordeur al werd ontboden door een opgejaagd kind. Met je jas nog aan: "Mam! Kun jij nú help...

Geen grotere catfight tussen Puber en mij dan de wekelijkse inspectieronde van puisten en pukkels. Zijn puntgave kinderkoppie heeft plaatsgemaakt voor acne en zijn moeder is zo bloedirritant om hier militair toezicht op te willen houden. Mijn aankondiging dat het weer tijd is, wijst hij standaard minimaal drie keer af: "Niet nú, ik moet... eehh huiswerk maken. Een proefwerk leren." Beslist nuttige tegenargumenten. Maar uiteindelijk is ontsnappen niet meer mogelijk en moet hij er aan geloven. Na drie 'knijpjes' is Puber echter al hels. Het doet "pij-hiijjn", onmiddellijk gevolgd door: "Nu is het wel klaar mam!" Soft Om aan dit gebakkelei een eind te maken, gooide ik steeds meer hulpmiddelen in de strijd. De softe benadering | "Toe, werk nou even mee." | werkte niet. Mijn zinloze belofte over een korte tijdsduur | "We zijn écht zo klaar." | ook niet. De tamelijk botte variant | "Kom op zeg! Niet piepen, het moet gebeure...