Doorgaan naar hoofdcontent

Spuit 11...


Sp(r)uit werd 11 deze week en hij had er de avond van tevoren haast niet van geslapen. Zei hij. Toen hij opstond... "Ik had mijn ogen wel dicht hoor, maar ik was gewoon wakker. En ik kon in mijn geest ook gewoon praten." Nee, we hebben het hier niet over een nazaat van The Adams Family. Gewoon over mijn kind. Die een heel bijzondere verbale expressie heeft. Zo bevroeg hij ons laatst monter vanaf de achterbank "wanneer jullie eigenlijk allebei half blind zijn geworden?" Hoe lang we al een bril droegen, bedoelde hij te zeggen.


Kwek

Vanaf de dag dat Spruit ontdekte dat hij kon communiceren met woorden, heeft hij zijn kwek niet meer dichtgehouden. Hij schuwt discussies niet, heeft altijd weerwoord en derhalve even graag het laatste woord. Hem in zijn betoog onderbreken, wordt bestraft met een reprimande. En onderwerpen waarvan hij vooraf vermoedt dat het een kansloze exercitie wordt, begint hij steevast met: "Laat me eerst uitpraten!" Tingelingeling, be sharp now! Van opgeven weet hij ook niet, onder het motto: "Ik kon het toch proberen?" Om sommige thema's niet eindeloos te moeten herkauwen | Op nummer 1: Waarom mag ik geen GTA op de PlayStation? | krijgt hij vaak mijn 2016-variant 'omdat-ik-het-zeg' om zijn oren. "Dit was geen vraag, maar een mededeling. Ik hoef dus geen antwoord." Dat is het teken waarop hij weet: vandaag zit het er niet in. Morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen.


Hesjtek

Stiekem kan ik eigenlijk enorm genieten van zijn verbale kracht en doorzettingsdrift. Studieboeken en saaie theorie zijn dan misschien niet zo aan hem besteed, verlegen om woorden zit hij nooit. Misschien gaat deze rebbelkont - net als zijn moeder - wel iets doen in de hesjtek communicatie. Hoewel dat ook niet altijd een onverdeeld genoegen is. Zo ploeterde ik laatst op de voorbereiding van mijn functioneringsgesprek. Verdorie nog een hele klus ook zeg! Gebogen achter mijn laptopscherm mompelde ik: "Het implementeren van prioriteiten...?" Waarop Spruit tegenover mij met grote ogen opmerkte: "Jij hebt écht heel ingewikkeld werk mam. Ik begrijp niet wat jij zegt." Van schrik bleef het stil aan de overkant. Eventjes...
Ik hoop niet dat hij eerdaags de vraag opgooit wanneer we GTA op de PlayStation gaan implementeren.














Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »