Doorgaan naar hoofdcontent

In de wasmand...?

"Eeeh, guys: waarom liggen er zes paar schoenen, twee paar slippers, drie paar voetbalschoenen én twee paar scheendekkers in de hal? Ruim eens op." Vol onbegrip slepen twee kinderen zich naar de hal. Spruit doet nog een heldhaftige poging tot logica met: Waarom moet ik het opruimen? Ik moet maandag toch weer voetballen! Zit wat in, maar dan is het hek helemaal van de dam. "Als je klaar bent met je huiswerk, graag je boeken in de kast, dank." "Die tas daar, ook opruimen please." Puber kent mijn tirades en pakt voortvarend de tas, dat moet gezegd. En verschuift deze vrij zinloos van de woonkamer naar de hal achter... "Er zitten spullen ín de tas, haal die er eerst even uit ja..." Man, man, man je moet ze ook alles vertellen.

Smetteloos

Met drie mannelijke exemplaren in huis is een smetteloos opgeruimde woning een illusie. Overal ligt wat en slingert iets. Ooit woonde ik goddelijk gelukkig op mezelf en waren mijn schaarse vierkante meters altijd schoon en onberispelijk. De rommel die er weleens lag, was van mezelf en dat irriteerde me niet. Ik hoefde met niemand te soebatten als ik op zaterdagochtend de geest kreeg om een muur te gaan sausen en aansluitend nog net voor sluitingstijd bijpassende accessoires ging aanschaffen. Innig tevreden aanschouwde ik daarna het resultaat van mijn creatieve oprispingen. Helemaal dolletjes werd het als ik om tien uur 's avonds besloot om 'alles om te gooien'. Kasten en bedstukken werden bruut uit elkaar getrokken, maar als alles om 1 uur 's nachts op een andere plek stond, kon ik van geluk niet slapen. Bijkomend voordeel van deze exercitie was dat ik - eenmaal alles van de kant - gelijk zwabber en sop er eens lekker door heen kon jagen.


Schoonmoeder

Hoe anders is het in een huishouden waar schoonmaak- en opruimgenen bij 75% van het gezin jammerlijk afwezig zijn. Vrij spoedig nadat ik bij echtgenoot introk, diende Puber zich aan. Bezeten door hormonale ontsmettingsdrift moest alles beslist voor de bevalling schoon. Echtgenoot zag de bui al hangen. Zo vreesde hij een pittige verfklus van alle kozijnen; die hingen er wat grijzig bij. Gelukkig was daar zijn schoonmoeder die een heksenmengsel creëert van Ajax met ammoniak (helpt ook voortreffelijk bij verstopte neus). De kozijnen werden als bij toverslag weer wit en opgelucht streepte echtgenoot deze klus van de to-do-lijst. Dingen niet hoeven te doen, zijn veruit zijn favoriet en de kinderen trekken die lijn moeiteloos door. Ik heb ook niet echt ferm doorgezet. Van de week vroeg ik aan Puber om de vaatwasser in te ruimen. "Ja, ik weet toch niet hoe dat moet?" Bijna 13!, hoeveel tijd heb ik nog om dit te repareren? Laten we simpel beginnen: "De was mag ook ín de wasmand, je hoeft het er niet naast te gooien."




Reacties

  1. Hahaha! Hoe herkenbaar is dit! Met een huishouden met 4 mannen en een schoondochter die op huishoudelijk gebied blijkbaar mannelijke genen heeft is het in huize Van der Laaken haast een onmogelijke opgave om de boel schoon en netjes te houden. ��
    En dan de dagelijkse vragen: mam: "waar zijn mijn oortjes" of "heb jij mij shirt al gewassen"? Die dan natuurlijk nog vies in een tas zit.�� Daarbij komt nu schoondochterlief die regelmatig haar make-up tasje of andere meiden spulletjes kwijt is. "Of wij misschien weten waar die zijn"? "Nee schat: wij hebben jouw spulletjes echt niet geleend". �� Zoals jij zegt: never a doll moment.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hahaha! Hoe herkenbaar is dit! Met een huishouden met 4 mannen en een schoondochter die op huishoudelijk gebied blijkbaar mannelijke genen heeft is het in huize Van der Laaken haast een onmogelijke opgave om de boel schoon en netjes te houden. ��
    En dan de dagelijkse vragen: mam: "waar zijn mijn oortjes" of "heb jij mij shirt al gewassen"? Die dan natuurlijk nog vies in een tas zit.�� Daarbij komt nu schoondochterlief die regelmatig haar make-up tasje of andere meiden spulletjes kwijt is. "Of wij misschien weten waar die zijn"? "Nee schat: wij hebben jouw spulletjes echt niet geleend". �� Zoals jij zegt: never a doll moment.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...