Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!"

Lol

In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tussentijds een bult aan toetsen, kon ik wat dat betreft mijn lol op. Met kleine puber ging het op en af. Dan regende het weer een week rode cijfers, om ineens met matig leren op een vette voldoende uit te komen. Het overhoren was vaak "echt niet nodig", zo bezwoer hij ons. En als we het al deden, gaf het vooral veel aanleiding tot verhitte discussie gemeenschappelijk overleg. Nee, dat gedeelte hoef je niet te overhoren. Alleen de blauwe begrippen. Maar gast, je moet toch een beetje het grote geheel snappen. Rollende ogen: neeeeheee...

Lui

De grote slungel kreeg het ook voor zijn kiezen. Een blindedarm resulteerde in een maand afwezigheid, twee operaties en een berg 'inhaal'. Voor het eerst ging hij calculeren dat er met "een 1,5 nog steeds een voldoende op de eindlijst zou komen". Die zekerheid bracht helaas geen rust in zijn hoofd én ons huis. Konden we het nog een keer overhoren? Om vervolgens met het boek Grieks voor onze snufferd géén idee te hebben wat hij aan het leren was. Hijzelf vaak kennelijk ook niet, want deze taal belandde met regelmaat in de rode regionen. En als gevolg daarvan ook uit zijn vakkenpakket voor volgend jaar. Vol tegenzin keken we met zijn vieren reikhalzend uit naar de laatste proefwerkweek. De laatste loodjes voor twee vermoeide pubers en dito ouders: twintig proefwerken in vijf dagen. Het was een zware rit, maar met resultaat: allebei over. Rest de vraag waarom zij nu wel acht weken op hun luie reet hangen en wij niet...

Een fijne zomer!