What a World

Het boodschappen doen in Frankrijk gaat nog weleens mis tussen echtgenoot en mij. Waar ik alles graag snel in de kar kieper, betreedt echtgenoot volledig zen het paradijs op aarde: de Intermarché. Tergend traag kuiert hij door álle gangpaden. Ieder jaar opnieuw het gedrentel bij de duizend soorten toetjes (eten ze alleen dat in Frankrijk?). "Wat een fijne visafdeling" | die was er vorig jaar ook  | en vergeet niet "welke paté nemen we vandaag?" Het liefst klaart echtgenoot dit klusje alleen en neemt hij er ruim de tijd voor . Het verhaal doet de ronde dat jongste broer R vroeger gewoon bij de winkel afgezet werd om aan het eind van de dag weer opgepikt te worden. It runs in the family zullen we maar zeggen. Even uit  Om nog een paar vakantieverhalen te kunnen vertellen | zon, zitten, zwemmen en zweten, dat is het wel zo'n beetje  | reden wij maar eens een dagje naar Montpellier. Mede ook omdat het net even regende op de camping en qua humeur kun je mij da...

Echtgenoot is dol op gadgets. Stad en platteland struint hij online af | niet fysiek hoor, nee zeg!  | op zoek naar kekke nieuwigheidjes. Meestal met succes: we drinken de lekkerste cappuccino op de camping en slapen goddelijk op de Rolls Royce onder de luchtbedden. En dan zijn laatste triomf: een koptelefoon in de vorm van twee oordoppen. Een kleine maand boodschappen voor wat lijkt een gehoorprobleem aan beide kanten. Anyway, echtgenoot helemaal happy. Dus wie ben ik om te zeggen dat het er gek uit ziet. Voorheen droeg hij permanent een grote koptelefoon en daar raakte ik in de loop der jaren ook aan gewend.   Simpel Soms gaat het echter ook weleens mis met de must-haves. Zo ergens aan het begin van dit jaar begon hubbie uit het niets te kwijlen over "iets onwijs leuks" van Fatboy. De Lamzac®. Een nieuwe, innovatieve zit- slash  ligzak 'fun and simple to inflate'. Dat heb ik geweten. De filmpjes hoe geweldig leuk en eenvoudig in gebruik vlogen me om de oren e...

Met werkelijk niks te zaniken over de vijfsterrencamping | oh toch wel, 1 dingetje | besloot ik mijn oude liefde maar weer eens op te zoeken. Gluren naar de buren. De eerste paar dagen kon ik mijn draai niet vinden zeg. Het gros van de kampeerders is namelijk té braaf. Mijn zeik-ei obstipeerde spontaan. Maar gelukkig!  D aar arriveerden nieuwe buren. Twee zelfs. Een eindeloos getimmer van haringen uit beide hoeken trok onmiddellijk mijn aandacht. Naast tent hadden beide stellen hun kampeerplek aan het zicht onttrokken door reusachtige schermen in de grond te jassen. Je zou denken dat CSI France hier een aflevering aan het filmen is of dat er echt een crime passionnel heeft plaatsgevonden. Privacy Waarom ze schermen hebben, is mij niet helemaal duidelijk. Privacy? Kan ik me nog indenken, hoewel... Waarom ga je dan naar een camping? In the end zit je allemaal op een openluchttoilet waar je buurman een knalharde scheet de lucht inschiet terwijl jij probeert de lijnzaadjes...

Men neme: een geleende auto (Hoe lief is dat? Ik leaseauto-loos, echtgenoot een Fred Flintstoontje en vriend R die zijn auto beschikbaar stelde), een dagtrip Frankrijk-Spanje, een ietsie te laat vertrekken voor de terugreis (Maagd-des-huizes hád dit anders gepland) en een echtgenoot die om 1 uur 's nachts meldt "dat de auto geen power lijkt te hebben". Daar krijgt een Maagd-sterrenbeeld het benauwd van. Heel erg benauwd. Aan echtgenoot is ook geen Formule 1-monteur verloren gegaan en met acuut verkrampte bilspieren zat ik op de achterbank te bibberen. Vertraging Voor veel mensen is zoiets misschien een avontuur. Zo niet voor een Maagd. A baalt die al van de potentiële vertraging (hadden we nog niet, maar het idee op voorhand...). En B: het niet weten wat er | mogelijk | met de auto is en wat de consequenties | zouden kunnen | zijn, doen een Maagd huiveren van ellende. Better save than sorry besloten we R toch maar te contacten op dit onchristelijke uur. Met weini...

In de categorie #omdenken gaat er dit jaar beslist niet veel kleding mee naar de glamping. Meer plek dus voor accessoires. Geen vrije keus moet ik er wel bij zeggen. Het merendeel past namelijk niet meer sinds een boze hormonenheks mij opgezadeld heeft met een aantal | tó-táál overbodige! | extra kilo's. De ene dag berust ik daar in (een soort van, met moeite), op andere dagen daarentegen vliegt de paniek me naar de strot. In aanloop naar de vakantie wat vaker en dat wil nog weleens uitmonden in overhaaste aankopen. Zo had ik een schattig jurkje gekocht dat ik in de winkel snel, over mijn kleding aan, had gepast. Het kon ermee door. Dacht ik. In een pashokje had ik geen zin, want om de een of andere reden komen opvliegers juist dan graag even om het hoekje kijken... Venijn A nyway. Ik dacht: kek kleedje. Ruim gekocht (zeer ruim), voor de ultieme bohemian look. En, vanuit praktisch oogpunt: de hele dag geforceerd je buik st...