Met werkelijk niks te zaniken over de vijfsterrencamping | oh toch wel, 1 dingetje | besloot ik mijn oude liefde maar weer eens op te zoeken. Gluren naar de buren. De eerste paar dagen kon ik mijn draai niet vinden zeg. Het gros van de kampeerders is namelijk té braaf. Mijn zeik-ei obstipeerde spontaan. Maar gelukkig! Daar arriveerden nieuwe buren. Twee zelfs. Een eindeloos getimmer van haringen uit beide hoeken trok onmiddellijk mijn aandacht. Naast tent hadden beide stellen hun kampeerplek aan het zicht onttrokken door reusachtige schermen in de grond te jassen. Je zou denken dat CSI France hier een aflevering aan het filmen is of dat er echt een crime passionnel heeft plaatsgevonden.
Privacy
Waarom ze schermen hebben, is mij niet helemaal duidelijk. Privacy? Kan ik me nog indenken, hoewel... Waarom ga je dan naar een camping? In the end zit je allemaal op een openluchttoilet waar je buurman een knalharde scheet de lucht inschiet terwijl jij probeert de lijnzaadjes tot leven te laten komen (*). Wind? Man, je bent blij met ieder zuchtje. Ik ga nog nader onderzoek doen, want die schermen fascineren me mateloos. Het zicht is met die lijkenlappen dan weggenomen, hun verbale lawaai waait wel tot in de late uurtjes over de schermen heen. Echtgenoot vindt dat "reuze meevallen", maar leer mij raddraaiers kennen op de camping. Miss Marple has her ogen niet in the pocket ja.
Polyester
Echtgenoot had bij het boeken van de camping zijn research helaas wat minder goed gedaan. Nadat hij dolenthousiast op de knop Reserveren had geklikt, zag hij tot zijn schrik dat de camping strakke zwembroeken voorschrijft. Ballenknijpers? Ja die. Het was een showstopper geweest, áls hij het eerder had ontdekt. Vol frisse tegenzin gingen drie mannen mee naar de winkel. Waar qua ballenknijpers 1. de keus zeer beperkt bleek en 2. eigenlijk alle vijf opties lelijk waren. Puber opperde nukkig "om dan maar drie weken helemaal niet te zwemmen." Flauwekul, riep ik, en herhaalde eindeloos mijn mantra 'regels zijn regels'. Kijk. En daar ging het me irriteren. Op de eerste dag al ontdekte ik legio mannen en jongens in verboden boxershort in het zwembad. Wat oogluikend getolereerd leek. Potverdorie, dacht ik, we zijn hier toch niet in gedogen-is-de-norm-Nederland? Puber keek mij pislink aan en het 'waarom?!' spatte van zijn gezicht. Drie mannen opgesloten in loeistrak polyester. Miss Marple gaat dit tot op de bodem uitzoeken. Al was het maar omdat ik verder echt nérgens over kan klagen.
(*) Desinfecterende gel om je wc-bril te ontdoen van je voorganger. Echt waar, op de camping. Maagd is intens gelukkig. Beter wordt het leven niet.
Reacties
Een reactie posten