Doorgaan naar hoofdcontent

Like a virgin...

Men neme: een geleende auto (Hoe lief is dat? Ik leaseauto-loos, echtgenoot een Fred Flintstoontje en vriend R die zijn auto beschikbaar stelde), een dagtrip Frankrijk-Spanje, een ietsie te laat vertrekken voor de terugreis (Maagd-des-huizes hád dit anders gepland) en een echtgenoot die om 1 uur 's nachts meldt "dat de auto geen power lijkt te hebben". Daar krijgt een Maagd-sterrenbeeld het benauwd van. Heel erg benauwd. Aan echtgenoot is ook geen Formule 1-monteur verloren gegaan en met acuut verkrampte bilspieren zat ik op de achterbank te bibberen.

Vertraging
Voor veel mensen is zoiets misschien een avontuur. Zo niet voor een Maagd. A baalt die al van de potentiële vertraging (hadden we nog niet, maar het idee op voorhand...). En B: het niet weten wat er | mogelijk | met de auto is en wat de consequenties | zouden kunnen | zijn, doen een Maagd huiveren van ellende. Better save than sorry besloten we R toch maar te contacten op dit onchristelijke uur. Met weinig bereik op zijn eigen telefoon, schoof echtgenoot dit klusje door naar mij.

Voordelen
Een auto met dreigende panne en dan twee Maagd-sterrenbeelden met elkaar laten appen over een probleem waarvan ze beide de oorzaak niet kennen, dat is lachen hoor. Worden we kriegel van. Heel erg kriegelig zelfs. 'Wat als' en 'stel dat' schieten door ons hoofd. Zijn wij namelijk goed in. Systematisch namen R en ik dus alle opties door. Of ie in de drive stond. Ja. Nog op de handrem? Nee. Olie oké? Ja. Had echtgenoot wel diesel getankt? Op zeker (Maagd checkt de bonnen en beheert de budgetten)! Uiteindelijk reden we weer en zei echtgenoot dat R maar moest gaan slapen. Nou, dan heb je aan een Maagd een verkeerde. Een adres van een Volvo-dealer volgde dus al rap na alle standaard checks te hebben afgevinkt. Montpellier was het dichtstbijzijnd aldus R. Maar dat is voor morgen en daar hebben Maagden nú niks aan. En dus struinde R kennelijk nog wat Volvo-fora af. Het zou iets met de wervelklep kunnen zijn, zo liet R bij nachte weten. Zo verholpen voor niet veel geld. Van dit soort praktische informatie worden wij Maagden blij. Een mogelijke oorzaak plus oplossing voor een euvel dat er nog niet is (immers, we reden nog steeds), gelukkiger kun je een Maagd niet krijgen hoor. Intussen zagen echtgenoot en Puber wel voordelen. Omdat we niet hard reden (uit voorzorg) konden we ook geen bekeuring krijgen. Zei echtgenoot opgewekt. En Puber vulde aan dat dit toch maar mooi weer voer voor een blog was. Beide waar en ook echt knappe staaltjes van omdenken. Alleen houden Maagden niet zo van omdenken. Zij houden vooral van vooruit denken. Van wervelklepjes enzo.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...