Het boodschappen doen in Frankrijk gaat nog weleens mis tussen echtgenoot en mij. Waar ik alles graag snel in de kar kieper, betreedt echtgenoot volledig zen het paradijs op aarde: de Intermarché. Tergend traag kuiert hij door álle gangpaden. Ieder jaar opnieuw het gedrentel bij de duizend soorten toetjes (eten ze alleen dat in Frankrijk?). "Wat een fijne visafdeling" | die was er vorig jaar ook | en vergeet niet "welke paté nemen we vandaag?" Het liefst klaart echtgenoot dit klusje alleen en neemt hij er ruim de tijd voor. Het verhaal doet de ronde dat jongste broer R vroeger gewoon bij de winkel afgezet werd om aan het eind van de dag weer opgepikt te worden. It runs in the family zullen we maar zeggen.
Even uit
Om nog een paar vakantieverhalen te kunnen vertellen | zon, zitten, zwemmen en zweten, dat is het wel zo'n beetje | reden wij maar eens een dagje naar Montpellier. Mede ook omdat het net even regende op de camping en qua humeur kun je mij dan het beste direct bij een winkelcentrum uit de auto gooien. De regen aldaar trok snel weg en een klein waterig zonnetje kwam achter de wolken tevoorschijn. Het geplande 'heel even op stap' mondde uit in een gezellig dagje en dat hield in dat we wat eten betreft moesten improviseren.
Even in
Op onze laatste benen slenterden wij dus last minute door de Intermarché. Almost done werd hubbie echter staande gehouden door een ijverige beveiligingsmedewerker. Of monsieur wel wist dat hij niet met een rugtas [^] in de winkel mocht lopen? Nee??! Nou, dat mocht dus niet. En waarom dan niet??! Om toch niet. Maar eergisteren liep ik hier ook met mijn rugzak??! Het werd een gezellig gesprek... Verbluft knalde echtgenoot de boodschappenmand op de grond en stierde de winkel uit. Spruit bazuinde later stoer dat "papa uit de winkel was gestuurd" | wat niet zo was | en zo kom je wel aan je naamsbekendheid. Dit nadat hubbie nogmaals een 'dialoog' met de onverbiddellijke supermarkt-sergeant was aangegaan. Het mocht niet baten. Deze Uitmarché is door echtgenoot inmiddels tot verboden gebied verklaard. Hij rijdt met liefde 20 kilometer om. Zegt hij. Ik ben alvast voorbereid op nog langere winkeltijden. Gelukkig doen we thuis nooit samen boodschappen. Drie weken per jaar, dan is het wel weer mooi geweest.
[^] Natuurlijk zijn de recente gebeurtenissen in Frankrijk debet aan een overdosis voorzichtigheid. Ik wil blijven geloven in een wereld zonder geweld. #dewereldmaakjesamen
Reacties
Een reactie posten