Doorgaan naar hoofdcontent

Appels en peren...

In de categorie #omdenken gaat er dit jaar beslist niet veel kleding mee naar de glamping. Meer plek dus voor accessoires. Geen vrije keus moet ik er wel bij zeggen. Het merendeel past namelijk niet meer sinds een boze hormonenheks mij opgezadeld heeft met een aantal | tó-táál overbodige! | extra kilo's. De ene dag berust ik daar in (een soort van, met moeite), op andere dagen daarentegen vliegt de paniek me naar de strot. In aanloop naar de vakantie wat vaker en dat wil nog weleens uitmonden in overhaaste aankopen. Zo had ik een schattig jurkje gekocht dat ik in de winkel snel, over mijn kleding aan, had gepast. Het kon ermee door. Dacht ik. In een pashokje had ik geen zin, want om de een of andere reden komen opvliegers juist dan graag even om het hoekje kijken...


Venijn

Anyway. Ik dacht: kek kleedje. Ruim gekocht (zeer ruim), voor de ultieme bohemian look. En, vanuit praktisch oogpunt: de hele dag geforceerd je buik strak in de plooi houden is ook zo wat. In en om mijn katoenen paleis wens ik geen knellende kledingrestricties. Thuis - voor eigen spiegel - werd ik echter genadeloos afgestraft voor mijn impulsieve aankoop. In welke hoek ik ook draaide, bohemian was het niet en ondanks twee maten te groot bespeurde ik hier een rolletje en daar een randje. Terug naar de winkel dan maar. Ik kreeg van het kassameisje nog een venijnige veeg mee: "U wilt het niet ruilen voor een grotere maat?" Nee | stom wijf | dank je, mompelde ik beleefd maar uit het veld geslagen.


Vrees

Het laatste obstakel heb ik na deze sneer maar overgeslagen: een nieuw badpak. Ik kon het niet aan. Online heb ik nog een poging gewaagd, maar vreemd genoeg staan alleen slanke dennennaalden in maat 36 & cupje A mij aan te grijnzen. Oók bij de angstwekkende categorieën 'grote cupmaten' en (de ergste:) 'corrigerende badpakken'. Om deze twee gevreesde rubrieken op de website te vermijden, koos ik voor een andere online ingang: de badmodewijzer. Heel wat vriendelijker, hoewel de digitale Heer maar vier soorten gemaakt lijkt te hebben: peer, appel, recht en zandloper. Appel kwam het dichtst in de buurt en van de omschrijving 'slanke benen, voluptueus bovenlichaam en smalle heupen' werd ik bijna vrolijk. Ik wilde haast een badpak aanschaffen. Maar bij de volgende klik kwam ik keihard met mijn snufferd op aarde. Ik was weer terug bij af. Juist, de corrigerende badpakken en grote cupmaten.


#omdenken2: minder kleding = meer pareo's (ook fijn voor de niet-appels onder ons) 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »