Doorgaan naar hoofdcontent

Joedeloe, het klokdiertje...

Joedeloe, herfstvakantie. Was dat op de basisschool een goddelijke week van uitslapen, spelen en exit voederbakjes, voor Puber is de vakantie nu de voorbode van wéér een proefwerkweek. Een groot onrecht. Vindt hij zelf. Want wat heb je nou aan vakantie als je niet maximaal kunt luieren en ontspannen? Niks geen joedeloe | ook niet voor ons trouwens | er moet gewoon hard gewerkt worden. Hoewel al minder zenuwachtig dan vorig jaar, doet Puber nog steeds een groot beroep op ons uithoudingsvermogen. Leerschema's maken, overhoren en elke avond een stevige wandeling om het gezwoeg even van je af te schudden. De vakken worden vooraf nauwkeurig ingedeeld bij degene die het best kan helpen. Morgen wiskunde. Dan is echtgenoot een 'dagje vrij'...


Vragen


Bij al dat leren komen ook de meest uiteenlopende vragen voorbij. Vooral die waar ik geen antwoord op heb. "Mam, is een klokdiertje een insect? Want dan vindt er gaswisseling plaats via de celmembraan." You. Beat. Me. Wat zijn klokdiertjes überhaupt? Celmembranen...vaag, lang geleden. Armoede 2016 is mijn antwoord om dit maar op te zoeken via Google. Ik zeg daarbij natuurlijk niet hardop dat het mij vrij zinloos lijkt om het leven van een klokdiertje te bestuderen (*). Tenzij je Freek Vonk wil worden, maar op die ambitie heb ik Puber niet kunnen betrappen. Ook confronterend is teruggeworpen te worden in de tijden van de o.t.t.t. De onvoltooid toekomende tegenwoordige tijd. Je breekt je beugel zowat af. En wie, WIE, gebruikt nu nog de o.t.t.t.? Screenagers schrijven toch niet. Die verplaatsen hun wereld op een scherm en hebben daarbij alleen hun duimen nodig. Ik heb nog een moedige poging gedaan om me hier weer in te verdiepen, maar eerlijkheidshalve kon ik Puber geen ongelijk geven dat hij zich vloekend afvroeg waarom dit geleerd moest worden.


Vrij


Afijn, zo worstelen wij ons gezellig met klokdiertjes en al door de vakantie heen. Vanmiddag heb ik vrijaf. Puber leert alleen in de ochtend (volgens schema) en ploft stipt om 12.00 uur op de bank met scherm en koptelefoon. Geen kind aan. Maar denk nou niet dat ik dus iets voor mezelf ga doen. Spruit heeft ook vakantie. En voor hem is het de hele week nog gewoon joedeloe. Hoewel het schema-DNA hem ook te pakken heeft. Gisteren ontvouwde hij zijn plannen, op schrift. Een vriendje komt hier spelen, daarna wil ik met hem naar de bioscoop, dan kan het vriendje daarna bij ons eten en als hij opgehaald wordt, ga ik met hem mee om te logeren. "Kan je dat even met zijn moeder regelen mam?" Tuurlijk schat. Ik zet het in mijn to-do-schema.


(*)
Klokdiertjes zijn protozoa die ongeveer 0,1 millimeter lang worden. Er zijn verschillende families, waarvan de Vorticellidae een van de bekendste is.

Maar wat zijn protozoa dan...








Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...