Met de nodige extra kerstcalorieën op heup en buik joeg ik ons gezin 'vredig' het huis uit voor een stevige wandeling door het bos. Ik dacht: fijn, even wat buitenlucht opsnuiven. "Wandelen?! Je bedoelt lopen...?!" Puber beschimpte dit totaal onzinnige idee niet alleen met woorden, ook non-verbaal liet zijn communicatie niets te raden over. Met afgezakte schouders en bijpassende oorwurm trok hij vol onwil sneakers en jas aan om vervolgens minstens zes meter voor me uit te sjokken. Met Spruit en echtgenoot zoals altijd ver achter me | echtgenoot houdt in de regel niet zo van tempo | vormden we maar een vreemde sliert op de bospaden.
Gissen
Het is flink gissen af en toe wat een Puber wil, en wat vooral niet. Een grom hier en een snauw daar maken het er niet duidelijker op. Wat dat betreft is Spruit makkelijker. Die geeft altijd luid en duidelijk zijn mening, ook wanneer ik er niet op zit te wachten. Bij een dertienjarige ligt dat dus allemaal wat gecompliceerder. Krijg je de ene keer een antwoord van een lettergreep, het volgende moment komt hij honende superlatieven te kort. Zo stelde ik onlangs op een woensdag voor om samen met hem richting school te lopen. Niet helemaal tot aan school. Nee zeg. Natuurlijk niet! Tot aan de kapper waar ik een afspraak wilde maken. Samenvatting: hoe ik het in mijn hoofd haalde! Hij ging toch zeker niet met zijn moeder de straat op. Dat hakte er wel in op de nuchtere maag.
Gelukkig
Moedig deed ik een paar dagen later een tweede poging. Een stukje van pak 'm beet vijftig meter | van huis naar het eerste kruispunt, ik had mijn doel naar beneden bijgesteld | maar van gezelligheid was ook nu geen sprake. Puber was volledig in zijn eigen wereld bezig de juiste muziekkeuze op zijn koptelefoon in te stellen. 'Gelukkig' koersen we na de kerstvakantie weer af op een proefwerkweek. Dé periode waarin Puber ineens geen grote mond meer heeft en 's avonds zelf de aftrap geeft voor "even een rondje lopen mam?" In het donker vertelt hij honderduit. Over school, stomme docenten, te veel huiswerk en moeilijke repetities. Over voetbal en wat we morgen gaan eten. En soms hebben we het gewoon over niks. Lopen we zwijgend naast elkaar door de straten. Een onverbrekelijk bond zonder woorden tussen ons beide. En reservebrandstof voor mij, voor als hij na de repetities natuurlijk niet meer met zijn moeder de paden op wil.
Gissen
Het is flink gissen af en toe wat een Puber wil, en wat vooral niet. Een grom hier en een snauw daar maken het er niet duidelijker op. Wat dat betreft is Spruit makkelijker. Die geeft altijd luid en duidelijk zijn mening, ook wanneer ik er niet op zit te wachten. Bij een dertienjarige ligt dat dus allemaal wat gecompliceerder. Krijg je de ene keer een antwoord van een lettergreep, het volgende moment komt hij honende superlatieven te kort. Zo stelde ik onlangs op een woensdag voor om samen met hem richting school te lopen. Niet helemaal tot aan school. Nee zeg. Natuurlijk niet! Tot aan de kapper waar ik een afspraak wilde maken. Samenvatting: hoe ik het in mijn hoofd haalde! Hij ging toch zeker niet met zijn moeder de straat op. Dat hakte er wel in op de nuchtere maag.
Gelukkig
Moedig deed ik een paar dagen later een tweede poging. Een stukje van pak 'm beet vijftig meter | van huis naar het eerste kruispunt, ik had mijn doel naar beneden bijgesteld | maar van gezelligheid was ook nu geen sprake. Puber was volledig in zijn eigen wereld bezig de juiste muziekkeuze op zijn koptelefoon in te stellen. 'Gelukkig' koersen we na de kerstvakantie weer af op een proefwerkweek. Dé periode waarin Puber ineens geen grote mond meer heeft en 's avonds zelf de aftrap geeft voor "even een rondje lopen mam?" In het donker vertelt hij honderduit. Over school, stomme docenten, te veel huiswerk en moeilijke repetities. Over voetbal en wat we morgen gaan eten. En soms hebben we het gewoon over niks. Lopen we zwijgend naast elkaar door de straten. Een onverbrekelijk bond zonder woorden tussen ons beide. En reservebrandstof voor mij, voor als hij na de repetities natuurlijk niet meer met zijn moeder de paden op wil.
[afbeelding Pinterest]
De paden op, de lanen in,
Vooruit met flinke pas,
Met stralend oog en blijde zin,
En goedgevulde tas.
De zonne lacht ons vrolijk toe,
Ons groet der vog'len zang,
En wij, wij worden vast niet moe,
Al wand'len w' uren lang,
Tra ta ta ta bom, bom, tra ta ta ta bom, bom,
Al wand'len w' uren lang.
Vooruit met flinke pas,
Met stralend oog en blijde zin,
En goedgevulde tas.
De zonne lacht ons vrolijk toe,
Ons groet der vog'len zang,
En wij, wij worden vast niet moe,
Al wand'len w' uren lang,
Tra ta ta ta bom, bom, tra ta ta ta bom, bom,
Al wand'len w' uren lang.
Marcheren is gezond voor 't bloed,
Verruimd wordt d' enge borst,
't Versterkt de spier van been en voet,
't Wekt eetlust op en dorst.
Daarom vooruit en in de maat,
Zo netjes als 't maar kan;
Nu 't eensgezind en ord'lijk gaat,
Heeft elk plezier er van,
Tra ta ta ta bom, bom, tra ta ta ta bom,bom,
Heeft elk plezier er van.
Verruimd wordt d' enge borst,
't Versterkt de spier van been en voet,
't Wekt eetlust op en dorst.
Daarom vooruit en in de maat,
Zo netjes als 't maar kan;
Nu 't eensgezind en ord'lijk gaat,
Heeft elk plezier er van,
Tra ta ta ta bom, bom, tra ta ta ta bom,bom,
Heeft elk plezier er van.
Reacties
Een reactie posten