Nadat kat en kinderen ons meubilair om zeep hadden geholpen, werd het hoog tijd om wat nieuws aan te schaffen. Allereerst beging ik de fout door een rotan stoel te kopen. Die beslist leuk is, maar bepaald niet comfortabel zit. Voorts kozen echtgenoot en ik voor een ruime driezitsbank die - zo dachten wij naïef - aan tenminste twee personen voldoende plek zou bieden. Wij hadden duidelijk de opgroeiende 'liggende elementen' in ons huis niet meegerekend.
Liggende elementen wil zeggen: een Puber en een in wording die hun dagen bij voorkeur in horizontaal gestrekte houding doorbrengen. Met een scherm voor hun snufferd. Natuurlijk. Heb je amper je kont van de bank af, strekt een pukkelige slungel zijn benen met een lichte zucht van opluchting. 'Ziezo, de hele bank is van mij.' Mocht je even later - best beleefd - vragen of hij op zijn billen wil gaan zitten in plaats van op zijn rug (zodat ik zelf ook een plekje heb), klinkt hoorbaar ongenoegen! Waarom zou je als ouders überhaupt willen zitten? Pubers kunnen daar niet bij met hun verstand. Na een werkdag op kantoor wachten immers drie wasmachines, de vuilniszak, eten koken ("Is het eten al klaar? 'k heb trek!"), een lekke band, kapotte fietslichten, een voetbal die opgepompt moet worden en huiswerk...
Ja zeker. Zijn we druk mee hoor. Grieks en Latijn heb ik na hoofdstuk 1 uit mijn kop gezet. Het idee dat ik daar spelenderwijs nog iets van zou opsteken, heb ik laten varen. Geen doen. Voor alle andere vakken zijn wij - stomme ouders - nog best nuttig. Echtgenoot doet de overhoringen en ik mag me op de creatievere zaken uitleven. Met twee linkerhanden is dat toch al niet zo aan Puber besteed. Zo had ik laatst een ruime voldoende voor een prachtige infographic over de Eiffeltoren. Echtgenoot waarschuwde dat het er misschien iets te gelikt uitzag. Puntje van aandacht. Het knip-en-plak-gefröbel moet wel wat houterigs houden, anders vallen we keihard door de mand. Een beetje teamwork is dus wel gewenst en ik moet zeggen: we boeken vooruitgang. Terwijl ik druk bezig was met 'zijn' collage over hoop (vage opdrachten soms op school), opperde hij hulpvaardig om de rommel alvast op te ruimen. Helemaal leuk was zijn laatste biologie-opdracht. In groepjes van drie moesten zij een werkstukje over voorbehoedsmiddelen en SOA's maken. Of ik het dan een beetje leuk wilde opmaken. Oh ja, en of ik ook de plaatjes wilde opzoeken. Die vonden ze zelf namelijk "te smerig". Zat ik daar in de avonduren aan tafel tussen de genitale wratten. Terwijl meneer languit op de bank lag.
Horizontaal
Liggende elementen wil zeggen: een Puber en een in wording die hun dagen bij voorkeur in horizontaal gestrekte houding doorbrengen. Met een scherm voor hun snufferd. Natuurlijk. Heb je amper je kont van de bank af, strekt een pukkelige slungel zijn benen met een lichte zucht van opluchting. 'Ziezo, de hele bank is van mij.' Mocht je even later - best beleefd - vragen of hij op zijn billen wil gaan zitten in plaats van op zijn rug (zodat ik zelf ook een plekje heb), klinkt hoorbaar ongenoegen! Waarom zou je als ouders überhaupt willen zitten? Pubers kunnen daar niet bij met hun verstand. Na een werkdag op kantoor wachten immers drie wasmachines, de vuilniszak, eten koken ("Is het eten al klaar? 'k heb trek!"), een lekke band, kapotte fietslichten, een voetbal die opgepompt moet worden en huiswerk...
Huiswerk?
Ja zeker. Zijn we druk mee hoor. Grieks en Latijn heb ik na hoofdstuk 1 uit mijn kop gezet. Het idee dat ik daar spelenderwijs nog iets van zou opsteken, heb ik laten varen. Geen doen. Voor alle andere vakken zijn wij - stomme ouders - nog best nuttig. Echtgenoot doet de overhoringen en ik mag me op de creatievere zaken uitleven. Met twee linkerhanden is dat toch al niet zo aan Puber besteed. Zo had ik laatst een ruime voldoende voor een prachtige infographic over de Eiffeltoren. Echtgenoot waarschuwde dat het er misschien iets te gelikt uitzag. Puntje van aandacht. Het knip-en-plak-gefröbel moet wel wat houterigs houden, anders vallen we keihard door de mand. Een beetje teamwork is dus wel gewenst en ik moet zeggen: we boeken vooruitgang. Terwijl ik druk bezig was met 'zijn' collage over hoop (vage opdrachten soms op school), opperde hij hulpvaardig om de rommel alvast op te ruimen. Helemaal leuk was zijn laatste biologie-opdracht. In groepjes van drie moesten zij een werkstukje over voorbehoedsmiddelen en SOA's maken. Of ik het dan een beetje leuk wilde opmaken. Oh ja, en of ik ook de plaatjes wilde opzoeken. Die vonden ze zelf namelijk "te smerig". Zat ik daar in de avonduren aan tafel tussen de genitale wratten. Terwijl meneer languit op de bank lag.
Reacties
Een reactie posten