Doorgaan naar hoofdcontent

Participerende pubers...

Qua gezinsparticipatie heb je aan twee Pubers in huis eigenlijk niet heel veel. Het ligt. Het hangt. Het screent. En af en toe is er ook nog wat communicatie, maar dat zijn geen hele zinnen mensen. Eenlettergrepige antwoorden, dat is het wel zo'n beetje. Een lichte vorm van activiteit ontstaat tegen de tijd dat de magen knorren. Voor de vraag of het eten al klaar is | "Ik heb trek" | willen ze nog weleens in de benen komen. Echtgenoot vindt dit standaard een hele irritante vraag. Toch weerhoudt het hen er niet van om dit elke dag opnieuw te vragen. Omgekeerd moeten wij als ouders natuurlijk niet te veel aan hun kop zeuren. Dat doen we wel. Hele klaagzangen krijgen we er voor terug.


Puberlogica


Behalve liggen, hangen en screenen kunnen Pubers namelijk heel goed mopperen. Over het dekken van de tafel, het inruimen van de vaatwasser, een nieuwe wc-rol ophangen. Ik roep tussendoor nog weleens dat het "hier geen hotel is", maar dat maakt weinig indruk. Eindeloos kunnen ze zaniken. Vooral de verontwaardiging waaróm ze iets moeten doen. Tafel dekken: we kunnen toch ook gewoon bij de tv eten. Vaatwasser inruimen: als je die niet eerst uitpakt, kun je er ook niks inzetten. Puberlogica. Waterflesjes in de koelkast: ik drink nooit gekoeld water, dus dan hoef ik het toch niet bij te vullen. Waarop ik chagrijnig roep dat ik hun sportkleding ook niet draag en die stinkende zooi wel elke dag in de wasmachine stop. Vonden ze een rare vergelijking.


Puberhoofd


Wat ik helemaal moeilijk vind, is het feit dat Pubers zich de hele dag onder een dekbed kunnen verstoppen. Helemaal tijdens vakanties. Ik weet, er gaat veel in zo'n Puberhoofd om en dat zal ook vast allemaal heel vermoeiend zijn. Maar echt, een hele dag in bed?! Om er alleen uit te komen voor een boterham of een warme hap. Grote Puber moet er gelukkig nog weleens uit voor zijn bijbaantje. Kleine Puber daarentegen heeft het indoor leven tot kunst verheven. PlayStation aan en gaan met die controller. Liggend op de bank uiteraard. Wachtend totdat het eten klaar is. Of hij dan wel eerst de tafel wil gaan dekken? Nou liever niet! Nadat we de vraag naar een gebiedende vorm hebben omgezet, klapt hij mokkend de borden en het bestek op tafel. Alleen dekken hoor, afruimen moet zijn broer doen. De klussen worden hier in huis tot drie slagen achter de komma gelijk verdeeld. Participeren is tot daaraan toe, maar de weegschaal moet wel in balans blijven.




Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...