Doorgaan naar hoofdcontent

Klussen met koters...

De ingrediënten voor een paar chagrijnige kerstvakantiedagen? Klussen met twee Pubers, exclusief een Echtgenoot die zich snel uit de voeten maakte. Een muurtje ‘industrial grey’, drie muren ‘offwhite’, een nieuw bed en wat zooi opruimen. Dat varkentje was zo gewassen volgens de jongste Puber. Ik voorzag wat meer werk en wilde dus vroeg aan de slag. Bij ons thuis was het altijd zeven uur je bed uit, ontbijten en hup, aan de slag. Daar ging het in Casa Edison natuurlijk gelijk al mis.

Klaar#1

Zo tegen 11-en waren de koters er een beetje klaar voor. Allereerst moest het oude bed uit elkaar geschroefd worden. Ging lastiger dan gedacht en het duurde al met al een dik uur. Mét het nodige gemopper over een klotenboor die niet mee wilde werken. Ik liep al vanaf een uur of 9 te ijsberen door de woonkamer. Intussen de Echtgenoot vervloekend. Volgende klus: drie plankjes schuren. Het stof boys. Dat moet je eraf vegen, anders verf je het straks mee. Nee, met een droge doek. Ja, de onderkant moet je ook schuren. Hoezo ga je tussentijds je handen wassen? Die worden gewoon weer vies hoor. Zucht. Hierna was het natuurlijk tijd om te lunchen.

Klaar#2

Toen de magen weer gevuld waren, kon er geverfd worden. Kranten eronder! Zet die verfbak niet midden in het looppad. Pas op, daar is het nat. Nee, niet met die kwast. Daar moet je nog een tweede laag doen. Nee, het is niet prima zo. De oude verf zie je er toch doorheen? "Oh sorry, de volle verfroller klettert op de grond. Dat was niet met opzet hoor." Afijn, de muur en de planken zijn ‘industrial grey’ en beide Pubers vonden het “voor vandaag genoeg geweest.” Ze waren er wel klaar mee. Kleine Puber had nog nét genoeg energie voor de PlayStation. De grote Puber zeeg neer op de bank. Ik werkte intussen de laatste plekken bij. De Echtgenoot-op-afstand stuurde als uitsmijter nog een appje. Hij - ik citeer - “voelde de positieve energie” na het zien van de eerste klusresultaten. Ik had daar de puf niet meer voor mensen. Morgen klussen #dag2.




Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...