Doorgaan naar hoofdcontent

Zwarte Piet en het oerwoud...

Gezelligheid ten top tijdens de kerstvakantie toen mijn broer voor een weekje overkwam uit Amerika. Zo vaak zien we elkaar niet en de tijd werd bovenal nuttig besteed aan het afwerken van zijn culinaire bucketlist: kroketten, rode kool met hachee (bij moeders), boerenkaas en drop. In een moordend tempo hopten wij van snackbar naar Jamin om deze en meer - typisch Nederlandse - lekkernijen te verorberen. Een groot deel van dat eten is overigens maar moeilijk uit te leggen aan iemand die niet in de 'lowlands' is opgegroeid. Net als veel andere dingen trouwens.

Rode broek


De auteur van het boek 'Stuff Dutch People Like' (Guide to Dutchness) beschrijft op hilarische wijze wat je als buitenlander over ons koude kikkerlandje moet weten. Van rode broeken, witte leggings en wastafeltjes met koud water tot vakantiedagen, Koningsdag en carnaval. Een apart hoofdstuk is zelfs ingeruimd voor 'Picking their noses'. Ik was redelijk in shock dat Nederlanders - inclusief his Majesty himself - dit vaak schijnen te doen. In het openbaar! 


Rode hoed


Anyway. Wat natuurlijk niet ontbreekt in dit boek, is een toelichting op ons Sinterklaasfeest. Inderdaad, that old dude with white hair and the big pointed red hat. Mét de overmijdelijke Zwartepietendiscussie, waarbij de auteur tactvol meldt dat wij niet zo zitten te wachten op een kritische noot. In 'Where does this old dude and his black-faced friend come from?' staat een reuzehandige Q&A om iets te snappen van dit Nederlandse decemberfeestje. De overall tip? Don't you dare go messing about with this very gezellig affair! Ik moest er toch even aan denken toen ik de oeverloze discussies voorbij zag komen over de vraag of de wedstrijd ADO Den Haag - Ajax gestaakt had moeten worden na oerwoudgeluiden in het stadion. Ingewikkeld lijkt me dat niet. Als we ons met z'n allen zo enorm druk hebben lopen maken om de tradities van een kinderfeest te killen, dan is dit toch helemaal geen issue? Van het veld af! Allemaal. Maar ja, there comes the monkey out of the sleeve (ook een leuk boek trouwens, Stuff Dutch People Say). Handen af van ons heilige voetbal. Zwarte Piet is nog schmink, oerwoudgeluiden zijn echt. En dat kan gewoon niet. Net als een rode broek trouwens ... 



Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...