Doorgaan naar hoofdcontent

Kerst op de camping...

Waar wij vroeger in de regel met enkel 'Ollanders' op de camping stonden, worden we nu steeds meer een minority vanwege een niet te stuiten kampeerstormloop uit Engeland. Rare snuiters hoor. Direct na aankomst worden drie Froomepjes op de achterbank met fiets en al op het knerpende grindpad gezet om in minder dan een week de Tour de France dunnetjes over te doen. Allemachtig, wat fietsen die Engelse kinderen hier veel. Want, back home niet veilig en die achterstand halen ze op vakantie graag weer in. Zo werd me ooit verteld. Maar of sjezen én hard remmen op de camping veiliger zijn, waag ik te betwijfelen. We hebben zo wat schaafwonden horen slippen. 

Party
Mum en dad zetten intussen de caravan op hun plek. Het liefst kruipen de Engelsen daarna gezamenlijk onder een immense partytent | standaard bij hun kampeeruitrusting, zo lijkt het | om bier te drinken en lawaai te maken. Mét kerstverlichting. Zijn. Ze. Gek. Op. Meters en meters aan flikkerende lampjes worden op, in en bij de caravan uitgerold. 's Avonds waan je je in een mislukt Dickens-decor. Mijn glampinghart weent bittere tranen.

Peace
Onze nieuwe buurman aan de overkant deed er nog een schepje bovenop. De waaghals! Aan een totempaal van een metertje of 6 knipperen niet alleen lichtjes, maar wappert ook fier een vlag van Everton. Echtgenoot ligt er met zijn neus bovenop. Vanuit zijn hangmat is hij verplicht dit wanstaltige gedrocht te aanschouwen. "Belachelijk! Ik ga er wat van zeggen. Kán toch niet, deze gekkigheid." Verlost van alle stress riep ik nog: man, maak je niet druk. Maar "Nee! Het irriteert me." A Christmas Carol en Everton op 1 paal! Normaal toch niet snel van het padje te krijgen, was dit echt tegen het zere been. Ik hoop dat echtgenoot met vredige kerstgedachtes in het achterhoofd naar de overkant loopt. For heaven's sake. December is toch de tijd van het jaar voor gezellig samen zijn. Ook al is het zomer...

PS De aanval is non-verbaal ingezet. Echtgenoot staat met zijn mijnwerkerslamp in knipperstand naar de overkant te seinen. What a fun neighbors, zal buurman denken.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »