Doorgaan naar hoofdcontent

Puber 'hast' het zwaar...

"Ik krijg een duizenddubbele hernia van al die boeken in mijn rugzak! Belachelijk dat huiswerk al gelijk in de eerste week. Grieks begrijp ik niet hoor *klap* (boek dicht). En er stond pas vandaag in Magister wat we daar voor moesten doen, dus..." | Ja, wat nou dus? | maar ik hield wijselijk mijn mond. "Nee, ik ga toch niet met potlood schrijven. Als het fout is, kras ik alles wel door. Netter schrijven? Is toch prima te lezen. Wat?! Eerst in een oefenblok en dan alles nog een keer in mijn werkboek. Daar heb ik dus écht geen tijd voor, zo kom ik nooit aan mijn ontspanning toe. Voor Duits moet ik ook nog zóvéél doen. Hoezo sind Max und Hans zu spät?" Omdat Hans und Max haben zu spät niet goed is. Dwarse druif!


Eczeem

Allemachtig, negen weken vakantie. In drie schooldagen weggevaagd, als sneeuw voor een tropenzon. Puber zit er gelijk weer 'lekker' in. Was hij voor de zomervakantie zelf toch ook fier op zijn overstap naar gymnasium 2, eenmaal terug in de harde realiteit is het gemopper en getier weer dagelijkse kost. Die schoolboeken, daar kon ik nog inkomen. Dat is een kiloknaller van jewelste op die tere kinderschouders | Wanneer wordt het onderwijs tablet? | maar van dat pukkelige gepruttel boven die schoolboeken kreeg ik spontaan eczeem. Puber ook. Gemütlich werd het dus niet toen wij de schoolboeken Duits op tafel hadden liggen. Ik vond Duits vroeger wel leuk. Je hoeft er niet veel van te snappen. Als je alle naamvalletjes én de uitzonderingen nou maar gewoon in je kop stampt, dan kom je een heel eind. Puber verhaspelt echter alle vervoegingen van haben en sein en schrijft de meest vreselijke zinnen op. Dat belooft nog wat. Als uitsmijter las hij "speciaal voor jou mam" nog wel een bladzijde voor uit zijn Duitse boek. Ik beet mijn tong af om zijn uitspraak niet ter plekke te verbeteren. Ik had een donkerbruin vermoeden dat dit Puber's motivatie vandaag niet ten goede zou komen.


Eureka

Door naar het Grieks. Snap ik niet is bij Puber ineens synoniem voor 'klaar voor vandaag'. En om dan met goedbedoelde adviesjes aan te komen. Gevalletje gevarenzone hoor. Desalniettemin deden we een voorzichtige poging. Ga in de groepsapp vragen of iemand uit je klas begrijpt wat je moet doen. Kniezend gaf Puber gehoor aan dit verzoek, maar na vijf minuten had "nog niemand geantwoord, dus..." | Weer dat dus! | en dreigde het werkboek als onbeschreven blad in de rugzak te verdwijnen. Gelukkig had hij ineens een Eureka. Zoals wel vaker had Puber het verkeerde gedeelte uit zijn werkboek opengeslagen. Met de goede combi van leer- én werkboek bleek het een stuk makkelijker. Zoveel geluk halverwege de avond, dat moest gevierd worden. Echtgenoot werd dus ook getrakteerd op een bladzijde steenkolen-Duits. Ja Leute, wij hadden maar Glück vandaag.
 


Eureka: ik héb het. Waar dat woord vandaan komt? Uit het Grieks, dus...

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...