De outdoor exodus...

Voor de negende keer verruilen wij deze zomer thuis voor tipi en luxe voor less. Kamperen dus. Buiten kijf: ik ben reuze trots dat ik elk jaar de worsteling met het openluchttoilet overwin en zelfs - na jaren oefening - durf te gaan zitten op een grondig ontsmette wc-bril! Ik ben van ver gekomen. Maar, het moet wel leuk blijven. We gaan natuurlijk niet doorslaan in de primitieve outdoor beleving. Dat levert dus elk jaar discussie op met Echtgenoot. Wat moet er mee (vind ik) en wat is niet nodig (vindt hij)? Punt drie: wat past er in de auto, is de volgende hobbel.

Ontploft

De huiskamer is als vanouds een ontplofte bende. Ook niet veranderd zijn twee intens luie ratten die eerst een been moeten breken voordat het ze überhaupt opvalt dat er iets op de grond ligt (laat staan dat ze het oppakken). Enige assistentie van dat front hoef ik niet te verwachten; broodkruimeltjes op het aanrecht worden nog niet eens opgemerkt. Eveneens ongewijzigd zijn de nieuwe gadgets | prachtige nieuwe lamp, dat wel | die Echtgenoot beslist wil meenemen. En, ook ik val terug in mijn jaarlijks terugkerende styling-boven-alles drift. Gisteren nog voegde ik stilletjes mijn stapeltje Sissy Boy keuken- en theedoeken toe aan de berg. "Er hoeven toch geen drie theedoeken mee?" Tuurlijk wel! "Hebben we echt niet nodig!" *zucht* Waarom bemoei jij je met dingen die je toch niet doet op de camping (= afwas). Eerste tussenstand: mijn stapel ligt er nog steeds.  

Optimisme

Inmiddels achter de rug is het boodschappenlijstje dat we braaf elk jaar opstellen en standaard te laat oppakken. Aan elk item gaat eerst overleg vooraf. Nieuwe tafel: yes, een met bamboeblad. My win! Koeltas: bummer, Echtgenoot ging voor praktisch | dus: lelijk | maar die kan ik in de kofferbak verstoppen. Resteert nog het issue 'kleding'. Nee, twee onderbroeken is bizar weinig, ook al draai ik nog best een wasje op de camping. Hoezo geen lange broek, het kan toch best koud worden. Ja, al deze jurkjes moeten mee. Ook die witte? Ja, die ook. Vier paar schoenen is helemaal niet veel. Afijn, we hebben nog even. Een ding in de exodus hebben we kunnen schrappen van de lijst. De kist met boeken. Na acht jaar soebatten ben ik over op een e-reader. Hoewel mijn optimistische "dan hebben we dus meer ruimte over voor leuke dingen(*)" door Echtgenoot helaas direct van tafel werd geveegd. Op dit punt komen we namelijk bij hobbel drie: wat past er in de auto. We gaan het zien.

(*) Mijn wireless perfume diffuser van Rituals mag ook al niet mee... Zo jammer vanuit styling bekeken.