Om een opgejaagd lijf en hoofd wat tot rust te brengen, schuimde ik het internet maar weer eens af naar de ultieme methode om me hierbij te helpen. Aangezien mijn voelsprieten op scherp stonden, was ik erg ontvankelijk voor alle vormen van 'inner peace' die me aangeboden werden. Ik kan je vertellen: er ging een wereld van mindfulness voor me open. Ooit was ik al eens begonnen met meditatie. In de ochtend, want 7.15 uur vond de meditatiemeneer een mooi tijdstip om te beginnen. Los van de stress dat ik mijn wekker er voor moest zetten, lukte het ook van geen kant om op dit goddeloos vroege tijdstip 'the happiness inside me' te vinden. In totale stilte met stramme benen gekruist op een dun matje; het bracht me geen ontspanning. Ik lepelde in gedachten mijn boodschappenlijstje op | beschuit en hagelslag | en gluurde naar de klok wanneer het afgelopen was. Geen succes.
Tweede poging was een halsoverkop inschrijving voor iets wat zich het best laat samenvatten als skippybal yoga. Elke week naar een zaaltje met ultra slanke mensen die echt hele knappe dingen op en met een skippybal deden. Ik keek er met ontzag naar en moest berustend concluderen dat dit aan mijn lijf niet besteed was. Ik voelde me een misplaatst majorette meisje dat stroef naar links ging als de rest soepel naar rechts bewoog. Ook geen succes. Net als de drie uur durende yogamarathon trouwens, waarvoor ik me als een kip zonder kop had ingeschreven. Ik deed echt dapper mee mensen, maar keek door mijn wimpers stiekem om mij heen hoe zij hun "ademhaling bij de grote teen" voelden. Ik. Voel. Dat. Dus. Niet. Bij de echt ingewikkelde poses deed ik wat de yogajuf als alternatief voorstelde: "Visualiseer dat je deze beweging maakt." Afijn, dat lieten we na twee sessies ook maar voor wat het was.
Maar nu heb ik toch wat gevonden. Nidra yoga. Oftewel: slaap yoga. Groot pluspunt om te beginnen, is dat ik met mijn brakke lijf op een matras mag liggen en niet op zo'n dun matje hoef af te zien. Wat namelijk echt niet comfortabel is. Verder hoef ik mijn benen niet in mijn nek te vouwen en mijn ademhaling niet achter mijn oren vandaan te toveren. Ik lig gewoon fijn te broeien en te snoezen onder mijn eigen dekentjes. Ergens dwarrelt een sliert wierook | mag thuis niet | en de 'slaapinstructeur' zegt zo nu en dan wat of tringelt op een gong. Ik stapte volledig zen op de fiets en kreeg van het thuisfront de vraag "hoe het was?" Nou, eigenlijk heb ik de godganse dag voor heel veel geld op een matrasje liggen snurken. Dat is het wel zo'n beetje. Nee, gekheid. Voor de 'peace' van mijn portemonnee is het misschien wat minder, maar voor een onrustig mens is het een verademing! We Nidra-en nog even door.
Soepel
Tweede poging was een halsoverkop inschrijving voor iets wat zich het best laat samenvatten als skippybal yoga. Elke week naar een zaaltje met ultra slanke mensen die echt hele knappe dingen op en met een skippybal deden. Ik keek er met ontzag naar en moest berustend concluderen dat dit aan mijn lijf niet besteed was. Ik voelde me een misplaatst majorette meisje dat stroef naar links ging als de rest soepel naar rechts bewoog. Ook geen succes. Net als de drie uur durende yogamarathon trouwens, waarvoor ik me als een kip zonder kop had ingeschreven. Ik deed echt dapper mee mensen, maar keek door mijn wimpers stiekem om mij heen hoe zij hun "ademhaling bij de grote teen" voelden. Ik. Voel. Dat. Dus. Niet. Bij de echt ingewikkelde poses deed ik wat de yogajuf als alternatief voorstelde: "Visualiseer dat je deze beweging maakt." Afijn, dat lieten we na twee sessies ook maar voor wat het was.
Snurken
Maar nu heb ik toch wat gevonden. Nidra yoga. Oftewel: slaap yoga. Groot pluspunt om te beginnen, is dat ik met mijn brakke lijf op een matras mag liggen en niet op zo'n dun matje hoef af te zien. Wat namelijk echt niet comfortabel is. Verder hoef ik mijn benen niet in mijn nek te vouwen en mijn ademhaling niet achter mijn oren vandaan te toveren. Ik lig gewoon fijn te broeien en te snoezen onder mijn eigen dekentjes. Ergens dwarrelt een sliert wierook | mag thuis niet | en de 'slaapinstructeur' zegt zo nu en dan wat of tringelt op een gong. Ik stapte volledig zen op de fiets en kreeg van het thuisfront de vraag "hoe het was?" Nou, eigenlijk heb ik de godganse dag voor heel veel geld op een matrasje liggen snurken. Dat is het wel zo'n beetje. Nee, gekheid. Voor de 'peace' van mijn portemonnee is het misschien wat minder, maar voor een onrustig mens is het een verademing! We Nidra-en nog even door.
Reacties
Een reactie posten