Doorgaan naar hoofdcontent

Kantoortuinheimwee...

In de eerste indoor weken sloeg ik wat door. Geef ik eerlijk toe. Ik was als een malle aan het werk, stuurde twee huiswerkmokkende Pubers aan en gooide het beddengoed nog maar een keer extra bij de was. Ik heb een Echtgenoot die normaliter vooral passief meekijkt naar deze ijver. Totdat hij ineens ook verzuchtte dat “het niks doen niet goed is voor een mens” en kasten ging opruimen. Schrikken hoor! Vanwege deze zeldzaamheid bood ik wel gelijk een helpende hand. Voordat je het weet, is zo’n oprisping weer weggezakt mensen. Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar mijn dagen hier in huis waren gevuld ‘to the max’.

Kapitaal

Een indoor dip kon niet uitblijven. En die kwam dus ook. Vorige week. De nieuwigheid was er nu wel af, qua inspiratie kwam de bodem in zicht en ik kreeg steeds meer last van kantoortuinheimwee. Gelukkig boden de Pubers afleiding. Zo zat ik dus tot over mijn oren in een bedrijfsplan voor economie waarbij de kleine Puber gaat handelen in het doorverkopen van high end sneakers. Aan ambities echt geen gebrek. Alleen het startkapitaal was nog even een dingetje, maar voor de rest is hij bijna miljonair. Oh ja, er zaten ook stomme vragen tussen. Hoe hij met zijn bedrijf aan maatschappelijk verantwoord ondernemen ging doen. Nou. Niet. Hij huurde een loods voor zijn sneakers. Maar die was niet van hem en dús kon hij er niks aan doen en was het ook niet zijn probleem. Ik mocht niet bijsturen: move over mvo…

Canon

Grote Puber hield zich intussen bezig met de meer existentiële opdrachten. Welke Nederlandse schrijvers volgens hem ontbraken in het literaire canon. Dat ja. Het literaire canon. Een dik half uur ging al verloren aan het geklaag over “zo’n zinloze opdracht”. Ik mocht wel helpen, als ik maar niet de fout beging om er eens goed voor te gaan zitten. Dat we dus niet een hele middag gingen besteden aan het raadplegen van bronnen en zo, want dat was echt te veel moeite. Wil nog weleens frictie geven hier in huis. Afijn, die weektaak is ook af en ingeleverd. Intussen buigt hij zich voor maatschappijleer nog even over de betaalbaarheid van het zorgstelsel in ons land en dan is het wel mooi geweest. Ze "snakken" naar vakantie. Ik heb al wéken twee vrijetijdsvierende Pubers in huis, dus dit was me eerlijk gezegd een beetje ontgaan. Ik voorzie schermhangend gedrag, wat me normaal gesproken niet opvalt omdat ik dan in de hemel ben die kantoortuin heet. Was het maar weer zover. Tot die tijd: #stayhome en #houvol. 






Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...