Doorgaan naar hoofdcontent

Carte Orange > carte blanche....

Herfstvakantie! Daar waren we aan toe. Niet in de laatste plaats vanwege een puberzoon die op zijn tandvlees liep. Moedig heeft hij zich door het oerwoud van schriftelijke overhoringen en proefwerken gesleept. Wij ook trouwens! Tranen bij de hoeveelheid stof voor de Engelse toets moesten we fier de kop indrukken door aan te geven dat hij het meeste al minstens drie keer eerder geleerd had. Paniek toen er een avond van tevoren nog zoveel in het hoofd gestampt moest worden over verschillende soorten religies, moest gesust worden met "een 7 is ook ok" (de paniekzaaier haalde overigens een 10). En de overgrote inzet - ook 's ochtends voor 7 uur worden de boeken nog een keer opengeslagen - wordt door ons bewonderenswaardig geprezen. Kortom, we zijn er maar druk mee. 


Streng

Voor een ouder is een puber op de middelbare beslist geen sinecure. Je sust, pampert en support wat af. Dat kan ik me van mijn ouders echt niet herinneren. Sowieso is de middelbare schooltijd in mijn geheugen een groot, gapend gat. Overall had ik er niet overdreven veel plezier in, een 6 was prima! en als het kiele-kiele werd gooide ik er net op tijd een tandje bij. Wat dat betreft kijk ik met verbazing en trots naar oudste zoon. Een 7 is "maar mwoah" en kan zéker nog "omhoog gehaald worden mam". Zijn eerste onvoldoende (het was trouwens een 5,8 en dat is in mijn beleving close to een voldoende) kwam keihard aan. Om het gemiddelde van "maar een 6" snel weg te poetsen, behaalde hij bij de volgende toets prompt een 9,6. Wat een ijver. Uit welk gedeelte van het familie-dna dit komt, zijn we nog aan het uitzoeken (ik vermoed een erfelijkheidsfactor in de richting van mijn broer). Maar goed, na al dat sussen, pamperen en supporten vonden wij het wel even welletjes. Rust. Voor ons, maar bovenal voor hem, zo vertelden we hem streng.  


Straf

Voor 'straf' mag hij een heel weekend niets aan school doen. Alle boeken gaan verplicht de kast in en de schoolapp mag niet geraadpleegd worden. Van Carte Orange naar carte blanche om ongelimiteerd vierkante ogen te kweken op de iPad en de Playstation. En hij heeft het verdiend! Wij laden ons intussen alvast een beetje op voor de proefwerkweek die ongenadig wacht na de herfstvakantie.


Wat achterstallige Playstation-uurtjes inhalen!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...