Doorgaan naar hoofdcontent

Handboek voor Ouders...

Schooljaar 2015-2016 gaat beslist als uitdaging bijgeschreven worden in ons Handboek voor Ouders (dat boek dat je gaandeweg zelf invult, omdat niemand je van te voren vertelt hoe het moet). Puberzoon is na een paar weken ontwaakt op de middelbare en het jongste kuiken is ondergedompeld in de werkelijkheid van groep 7. In beide gevallen liggen educatieve wegversperringen op de loer. Brugpieper beklaagt zich dagelijks over de hoeveelheid huiswerk en schriftelijke overhoringen. Zijn speeltijd op de PlayStation is zorgwekkend geminimaliseerd, aldus de 12-jarige. Driftig zoeken wij in het handboek naar Motiverende Peptalk. Steevast eindigend met het zwaktebod 'dat wij dit vroeger ook allemaal moesten doen, dus hup aan de slag'. 

Dress

De jongste moet ook aan de bak, want het voorlaatste jaar van de basisschool is belangrijker dan groep 8 (waar het leven louter lijkt te bestaan uit leerstof herhalen, werkweek en musical). Nee, dan groep 7. Er moet serieus huiswerk gemaakt en geleerd worden. En gut, wat gaat er toch jammerlijk veel speeltijd verloren met sommen maken, boeken lezen en Engelse woordjes leren. Ploeterend worstelden kuiken en ik ons een zaterdagmiddag door de rijtjes: to sell, to wear, to dress. Een paar vragende kinderogen keken mij aan. Wat betekent to dress? "Weet ik niet mam. Ik ken alleen Say Yes to the Dress, waar jij altijd naar kijkt." Een confronterend aanknopingspunt, dat wel. Maar hij wist in ieder geval in welke richting hij moest zoeken. Een dress was dus een jurk en die trek je aan. Ja, ja...bijna. Aankleden. Yes! 

Dronken 

Oudste zoon moest voor biologie de 7 tekenen van leven benoemen. Ik beken op voorhand: ik kende ze ook niet allemaal (meer). Uitscheiden. Voeden. Ademen. Voortplanten. Waarnemen. Groeien. Bewegen. Dit in de categorie 'je moet het leren, maar daarna mag je het ook gelijk weer vergeten'. And so I did. Het grote kind hanneste alles door elkaar en vergat er bij ieder rondje een of twee. Het ezelsbruggetje dat hij van de docent had meegekregen, maakte het ook niet makkelijker. Als Vader Uitgaat, Wordt Vader Gewoon Bezopen. Pardon?! Wat was dat voor een stigmatiserend etiket aan de heer des huizes? Wijze les aan beide koters: leren moet, maar gebruik vooral je eigen ezelsbruggetjes. En daar kan ik ze nog prima bij helpen. Zonder Handboek! Zo kan oudste zoon de 7 tekenen van leven inmiddels dromen met Universiteit van Amsterdam, Volkswagen en Groot-Brittannië. Ik ook trouwens. En de jongste kan gewoon meekijken naar TLC. Heel leerzaam. 
UvA: uitscheiden, voeden, ademen
Vw: voortplanten, waarnemen
GB: groeien, bewegen 












Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »