Doorgaan naar hoofdcontent

Beetje sturen...

Telefoon. 's Avonds ook nog! De docent van school wilde graag weten waar de kleine Puber die dag had uitgehangen. Hij was niet in de digitale klas verschenen en of ik daar "een beetje op wilde gaan sturen". Mán! Breek me de bek niet open: lamme armen heb ik onderhand. Kleine Puber ook, maar dat was omdat hij om 12.10 uur al weer zat te racen op de PlayStation. Hij had al zijn huiswerk gedaan en dat ontsloeg hem kennelijk van de verplichting om tussendoor nog eens te kijken in Magister en Teams. Bovendien was hij er heilig van overtuigd dat er geen digiklas ingepland stond. Al bellende met de docent wierp hij een snelle blik in de agenda en "nou ja, óók gek", stond het er ineens wel in. Afijn, het liep met een sisser af, maar we moesten allebei beloven dat het niet nog een keer zou gebeuren. 

Beneden

Dat verhoogt de gezelligheid niet, kan ik melden. Aangezien ik mezelf op een rustiger werkplekje boven heb getrakteerd, daal ik nu regelmatig de trap af om beneden luchtigjes te vragen of hij op schema ligt. Meestal moet ik hem eerst voor de tv wegtrekken, want om de een of andere reden heeft hij altijd "net even pauze" als ik kom kijken. Tot overmaat van ramp liep de computer vandaag ook nog vast. Dat was niet zo, hij kon alleen zijn document niet meer bewerken. Het gevloek erover had ik op de bovenverdieping al meegekregen. En om "álles"| 7 vraagjes mensen | opnieuw te moeten typen. Ja jemig, daar had hij dus écht geen zin in. Schreef hij in een mailtje aan de docent. Dat je denkt: steek dat stuur maar ergens anders. Ik kap ermee.

Bekaf

Het helpt ook niet als je vervolgens als ouder een mail krijgt met het ontmoedigende onderwerp 'Update onderwijs op afstand'. Kort samengevat. Misschien gaan de Pubers zo en en dan een dagdeel naar school vanaf 2 juni. Tussen de regels door lees je echter: beste ouders, jullie snappen natuurlijk ook wel dat die 1,5 meter volstrekt onhaalbaar is. De conclusie is dus dat | ik citeer | "het dientengevolge onmogelijk is om alle leerlingen weer tegelijk naar school te laten komen." Verderop: "Bij het bevorderingsbeleid wordt ook de inzet tijdens het coronotijdperk meegewogen". God nee, nóg langer aansturen! En om de wanhoop compleet te maken: ook na 1 september achtte de school het hoogst onzeker wat er ging gebeuren. Ik ben bekaf van het sturen en snak naar onderwijs op afstand. Dat je gewoon twee Pubers 's ochtends met een paar boterhammen naar buiten duwt om ergens anders aan- en bijgestuurd te worden. 





Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »