Doorgaan naar hoofdcontent

Mijn lieve aap...

Je was nog maar net geboren toen ik in mijn dagboek over je schreef. De navelstreng tussen jou en mij was zo kort, dat de verloskundige hem eerst moest doorknippen om je op mijn borst te leggen. Dat maakte indruk op me en ik dacht: 'Dit kind zal altijd dicht bij mij staan'. Hoe onwaarschijnlijk gelijk ik had, kon ik toen niet vermoeden. Je zit zo stevig aan mijn hart vastgeplakt. Jouw lach is mijn blijdschap, jouw tranen mijn verdriet. Je zorgen stapel ik het liefst boven op de mijne, zodat jij ze niet ziet. 


Lijntjes


Je bent nu 10 - bijna 11 - en ik bewonder je knotsgekke ideeƫn en creatieve invallen. Soms met een paar grijze haren op de koop toe. Zo knipte je onze stoelen - lief bedoeld - met je knutselschaartje bij en gebruikte je je slippers als wc-papier. Een klimrek resulteerde in een armbreuk en een Frans ziekenhuis, een hekje bij school eindigde op de Eerste Hulp. In je tas en jas de restanten van alles wat je nog kunt gebruiken. Een stuk touw, een kapotte pen en een hangslotje; jij kunt er een heel verhaal van maken. We kunnen een avonturenboek over jou vol schrijven. Je ziet overal mogelijkheden, je ruikt in alles een kans en een leven binnen de lijntjes kleuren ligt beslist niet op jouw pad. Dat zal niet altijd de makkelijkste weg zijn. En toch weet ik zeker dat je er wel gaat komen. Omdat jij bent wie je bent.

Leven


Ik ben trots op je omdat je nu al zoveel woorden hebt om te vertellen wat je denkt en voelt. Je was nog maar 8 jaar toen je op school aan de grote mensen haarfijn uitlegde wat het met je deed als kinderen vervelend hadden gedaan. Mijn hart brak in tweeƫn, maar werd gelijmd door mijn bewondering voor jou. We luisterden naar je en hadden het niet beter kunnen zeggen. Ik wist zeker: jij komt er wel. Omdat jij bent wie je bent. Je kiest je eigen weg. Soms met hobbels, vaak met fratsen, altijd met gekkigheid, maar bovenal met plezier en moed. Lieve aap van me, leef je leven en blijf wie je bent! Dan doe je goed.


xx mama


Noam is een Hebreeuwse jongensnaam. De betekenis van de naam is 
Aangenaam. Lief. A joyful friend. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse Belgiƫ waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...