Doorgaan naar hoofdcontent

Wie is de bom...

Het 'leuke' van een Puber thuis is dat het gezinsleven - laten we het mild uitdrukken - heel gevarieerd wordt. Stoerdoenerij en euforie worden moeiteloos afgewisseld met diepe dalen en boze buien. Enórme. Boze. Buien. Dat is beslist even wennen! Ik was vertrouwd met een redelijk gematigd kind dat nooit echt uit de bocht vloog. Een kind dat zich erg verantwoordelijk toonde, zonder al te veel gemor deed wat hem gevraagd werd en kattenkwaad meestal aan zich voorbij liet gaan. Wat dat betreft hadden wij onze handen altijd vol aan jongste Spruit N die - vanaf het moment dat hij kon praten - altijd weerwoord gaf en oeverloos in discussie ging.

Topsport


De rollen zijn dus wat bijgesteld in Casa Edison. Waar Spruit momenteel vrolijk rondhuppelt, sleept Puber zich zuchtend door het leven. Dat begon al met een drukke week voorafgaand aan de vakantie. Iets te veel overhoringen en repetities konden hem gestolen worden: "Ik heb er gewoon geen zin in!" Paaien en pamperen hielpen niet. Ook het vooruitzicht op een volledig vrije week, droeg niet bij aan een zonnig Puber-humeur en de vakantie zelf draaide uit op een deceptie: "Kweenie wat ik moet doen." Ga lekker voetballen buiten. "Mwhmmm". Spreek met iemand af. "Mwhneeeh". Misschien moet je niet zoveel op je iPad en de PlayStation: "Mwhmmm, ik zit er net op!" Goh, een antwoord van 6 woorden. Topsport hoor; communiceren met een Puber...

Bekaf 

 
Gisteravond barstte de bom in Casa Edison. Het overhoren ging weer eens niet naar zijn zin en onze suggestie om het leerwerk dan nog een keer door te nemen, was natuurlijk re-te-suf: "Ik heb gewoon géén ZI-HINNN, zeg ik toch!!!" Dan haal je een keer een minder goed cijfer: "*%#&*($#&". Kwaad beende hij de kamer uit, liet de deuren hard dichtklappen en vervloekte zijn stomme ouders. Nou, knipoogden echtgenoot en ik naar elkaar, dit puberkwartiertje ging ons niet van de wijs brengen. We lieten hem lekker razen en stieren en schonken er verder geen aandacht aan. Een uurtje of twee later werd het bijkans toch wel wat vervelend. Nog steeds raasde en tierde hij het huishouden bij elkaar, bleek iedere vorm van communicatie onmogelijk en verzuchtte Spruit: "Ik mis de oude J". Tijd om de bom dan ook maar eens echt te laten ontploffen wat ons betreft. Het geduld was op. Twee uur pubernijd + twee uur inpraten-op-Puber verder, keerde de rust terug in Casa Edison. Kon Puber eindelijk vermoeid zijn bed in, en wij ook! Bekaf waren we. 








Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »