Doorgaan naar hoofdcontent

Have a break...

Met nogal wat drukte op het werk, tussen neus en lippen door een hypotheekje regelen, twee kinderen richting einde schooljaar loodsen, de nodige feestjes en overig afscheidsentertainment bijwonen, wat logeetjes herbergen en zo nog een paar dingen, snakte ik naar een verlossende vakantie. Nog geheel niet losgekoppeld van al die besognes liep ik de eerste dagen vooral te foeteren op twee totaal ontspannen kinderen die al een dikke week luierend op hun rug doorgebracht hadden. Vakantie = pak scherm. Twee: ga liggen. Drie: start game. Klaar. Ik daarentegen, heb zeker een paar dagen nodig om wat stekkers los te koppelen.


Relax

Ondanks hun goedbedoelde pogingen om vooral "te relaxen mam", lukte het me nauwelijks enige ontspanning te vinden. Ik bleef rennen, vliegen en to-do-lijstjes maken-afvinken-en-opnieuw-maken. De gigantische stapel kampeerspullen die echtgenoot blij uit alle hoeken en gaten van het huis trok, droeg ook niet bij aan een opgeruimd humeur. Maar, het geluk was ineens aan mijn zijde! De huurauto kon een dag eerder opgehaald worden. Alle zooi zou als sneeuw voor de zon uit mijn woonkamer verdwijnen. Dat was het idee althans. Echtgenoot meldde namelijk superblij dat de bolide "geweldig was" | van alle gemakken voorzien | maar informeerde me ook tamelijk opgewekt dat "alles echt niet ging passen." Oh!? Ik liet niet merken probeerde mijn irritatie te onderdrukken over het feit dat we een godsvermogen hadden betaald voor een auto met, naar nu bleek, een te kleine kofferbak.


Rotzooi

Echtgenoot ging dus maar eens rondbellen. Dakdragers hadden we nodig. En rap een beetje. Adres 1. Oh, die heeft u niet voor dit nieuwe model auto? Nee jammer, geen probleem (> Geen probleem?! Leek mij van wel, maar spreken is zilver, dus...). Adres 2. Niet op voorraad bij u. Hartelijk dank (> Bedankt? Waarvoor dan?). Adres 3. De laatste net opgehaald? Ik kijk nog even verder (> Hier ergens haakte ik af...). Adres 4. Nee niet, helaas. Adres 5. Bingo in Breda! Racen om er nog voor 13.00 uur te zijn (waarom sluiten verhuurbedrijven zo vroeg op zaterdag?). Intussen stapten twee kids volledig zen over alle rotzooi heen. De een zeeg neer in een hangmat, de ander kroop zijn bed weer in. Ik was intussen te moe om nog chagrijnig te worden en klooide wat spullen van links naar rechts en weer terug. Puber kwam uiteindelijk met de oplossing: "We gaan lekker een kop koffie drinken mam." Goud, die jongen. Precies de break die ik nodig had.


Update: we hebben dakdragers. En een dakkoffer. Hallelujah.



















Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...