Met nogal wat drukte op het werk, tussen neus en lippen door een hypotheekje regelen, twee kinderen richting einde schooljaar loodsen, de nodige feestjes en overig afscheidsentertainment bijwonen, wat logeetjes herbergen en zo nog een paar dingen, snakte ik naar een verlossende vakantie. Nog geheel niet losgekoppeld van al die besognes liep ik de eerste dagen vooral te foeteren op twee totaal ontspannen kinderen die al een dikke week luierend op hun rug doorgebracht hadden. Vakantie = pak scherm. Twee: ga liggen. Drie: start game. Klaar. Ik daarentegen, heb zeker een paar dagen nodig om wat stekkers los te koppelen.
liet niet merken probeerde mijn irritatie te onderdrukken over het feit dat we een godsvermogen hadden betaald voor een auto met, naar nu bleek, een te kleine kofferbak.
Relax
Ondanks hun goedbedoelde pogingen om vooral "te relaxen mam", lukte het me nauwelijks enige ontspanning te vinden. Ik bleef rennen, vliegen en to-do-lijstjes maken-afvinken-en-opnieuw-maken. De gigantische stapel kampeerspullen die echtgenoot blij uit alle hoeken en gaten van het huis trok, droeg ook niet bij aan een opgeruimd humeur. Maar, het geluk was ineens aan mijn zijde! De huurauto kon een dag eerder opgehaald worden. Alle zooi zou als sneeuw voor de zon uit mijn woonkamer verdwijnen. Dat was het idee althans. Echtgenoot meldde namelijk superblij dat de bolide "geweldig was" | van alle gemakken voorzien | maar informeerde me ook tamelijk opgewekt dat "alles echt niet ging passen." Oh!? IkRotzooi
Echtgenoot ging dus maar eens rondbellen. Dakdragers hadden we nodig. En rap een beetje. Adres 1. Oh, die heeft u niet voor dit nieuwe model auto? Nee jammer, geen probleem (> Geen probleem?! Leek mij van wel, maar spreken is zilver, dus...). Adres 2. Niet op voorraad bij u. Hartelijk dank (> Bedankt? Waarvoor dan?). Adres 3. De laatste net opgehaald? Ik kijk nog even verder (> Hier ergens haakte ik af...). Adres 4. Nee niet, helaas. Adres 5. Bingo in Breda! Racen om er nog voor 13.00 uur te zijn (waarom sluiten verhuurbedrijven zo vroeg op zaterdag?). Intussen stapten twee kids volledig zen over alle rotzooi heen. De een zeeg neer in een hangmat, de ander kroop zijn bed weer in. Ik was intussen te moe om nog chagrijnig te worden en klooide wat spullen van links naar rechts en weer terug. Puber kwam uiteindelijk met de oplossing: "We gaan lekker een kop koffie drinken mam." Goud, die jongen. Precies de break die ik nodig had.
Update: we hebben dakdragers. En een dakkoffer. Hallelujah.
Reacties
Een reactie posten