Doorgaan naar hoofdcontent

The end...?

Na de laatste Cito-toetsen - ergens in een regenachtig voorjaar - brak voor Spruit dan eindelijk de resterende basisschoolperiode aan. Hoofdmoot: vooral niks-meer-hoeven. Wat overblijft, is een luie aaneenschakeling van je tijd uitzitten, werkweek, school- en klassenfeesten, de musical en een oververhitte juf die een poging doet de boel in het gareel te houden (ik zou het niet kunnen, respect!). Puber schampte meerdere malen dat hij hier vooral van moest genieten, want "op de middelbare piep je straks wel anders". Hoewel ik dat direct beaamde, liet Spruit dit welgemeende advies schouderophalend aan zich voorbij gaan. Zal wel...spatte van zijn gezicht. Sowieso het hele concept van vijf dagen school is voor hem moeilijk te verteren. Er gaat toch maar allemachtig veel tijd in zitten en hoeveel beter kun je die niet besteden aan je PlayStation-skills?


School

Desalniettemin stortte ik me vol goede moed met hem op zijn schoolkeuze. In aanmerking genomen dat eigenlijk "alle scholen stom zijn", boeide het hem maar matig. Mij des te meer. Dolenthousiast sprak ik blaren op mijn tong om de middelbare school van Puber bij Spruit aan te prijzen. In alle leslokalen werd een korte blik naar binnen geworpen: "Ja ja leuk hoor, next." De afsluiter bij de sportaccommodaties bracht nog wel excitement bij hem teweeg, maar daarna was het mooi geweest. Of we nu gingen eten, dan kon hij daarna weer voetballen. Hij opperde in de weken daarna nog even een batterij andere scholen, maar de zekerheid dat hij automatisch geplaatst zou worden vanwege Puber, gaf vooral mij op voorhand meer rust. Daarmee was de zaak beklonken.


Snoep

Deze week mocht Spruit zich melden voor een kennismaking. Op je vrije woensdagmiddag nota bene | echt heel stom | en ik moest hem van de bank trekken zodat hij niet te laat zou komen. Met frisse tegenzin fietste Spruit weg. Om na 1,5 uur echt heel enthousiast thuis te komen. Werd ik blij van natuurlijk: "Vertel, hoe was het vent?" Nou, om te beginnen was er geen schoolplein | gelukkig een tijdelijke locatie totdat de nieuwbouw klaar is | dus "we mogen straks gewoon in de pauze op straat rondhangen." Oh...? In de buurt zat 1. een supermarkt waar je lekkers kon kopen, 2. een Kruidvat waar je snoep kon scheppen en 3. een Turkse middenstander waar je heel goedkoop pizza's kon kopen. Wat een vooruitzicht. Dit was niet de terugkoppeling waar ik primair op gerekend had, dus "wie is je mentor, kende je nog andere kinderen?" Huh...?! | Playstation intussen weer opgestart | andere kinderen, nee wist hij niet. Mentor, geen idee. Of ik nu kon ophouden met mijn oeverloze ondervraging. Aan acht jaar basisschool komt een eind, de middelbare school wacht: ik moet mijn kuiken weer een beetje meer loslaten. Maar every end is a new beginning. Voor mij, maar zeker ook voor Spruit (*).


(*)
Spruit, kuiken, aapje...
Met weemoed moet ik mijn koosnamen gaan vervangen.
Want een 12-jarige die door zijn moeder kuiken wordt genoemd,
is natuurlijk not done op de middelbare!















Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »