Ziezo, de derde proefwerkweek zit er weer op. Deze keer met een minimum aan stress voor ons. Puber was namelijk van strategie veranderd. Ineens. Blinde ijver had plaatsgemaakt voor bewuste luiheid. Hij wilde weleens testen wat hij met minimale inspanningen nog aan redelijke cijfers bij elkaar kon harken. Overhoren hoefde ook amper, hij meende alles wel te kennen. "Zonde", riep ik nog. Hij stond er zo goed voor. Maar goed, in het kader van 'laat los' liet ik het met tegenzin gaan.
Véél
Het begon gelijk met Grieks. Kort samengevat: drama. Het was natuurlijk "achterlijk moeilijk en ook véél te veel!" Het vertaalstuk was al helemaal niet te doen en ja, dat telde nou net het zwaarst. Wat op zichzelf ook al stom was, vond hij. En niemand had het afgekregen, benadrukte hij nog maar eens zijn eigen gelijk. Het feit dat hij deze taal gelijk uit zijn pakket kiepert zodra het kan, verhoogt zijn motivatiefactor ook niet. Afijn, dat werd dus een 4,4. In de tussentijd probeerde ik de educatieve kar nog te trekken voor de andere vakken, maar dat gaf vooral veel - laten we zeggen - gespreksstof. Bij natuurkunde hoefde je "écht alleen die vijf vetgedrukte regels te leren". Vond ik wat weinig, maar Puber bezwoer me dat het zo was. Het werd een nipte 5,5. Zo volgden nog wat marginale cijfers | net aan voldoende | en Puber veerde telkens op van pret. Met zo weinig inzet, jubelde hij. Hmmm, het hele idee achter mijn laat-los-theorie was nou juist de hoop op een paar uitglijers. Dat zou hem een lesje leren.
Verkeerd
Dagelijkse checkte ik Magister | deze let-go lukt mij nog niet | en zo zag ik op het eind dan toch de rode cijfers binnenrollen. Nederlands: een vette 4,7 en als klapper een 5,4 voor Frans. Frans ja, waar hij vorig jaar gemiddeld een 9 voor stond. Dat ging zelfs Puber te ver. Grootmoedig erkende hij dat hij er dit keer echt te weinig voor gedaan had. En dat hij zich in de laatste periode meer zou gaan inspannen. Vol goede moed ging hij meteen aan de slag. Nog maar net bijgekomen van een intense week stond er namelijk al weer een schriftelijke overhoring op het programma. Waar hij "goed voor geleerd had mam'. Alleen jammer, het verkeerde hoofdstuk. Zo bleek vandaag.
Véél
Het begon gelijk met Grieks. Kort samengevat: drama. Het was natuurlijk "achterlijk moeilijk en ook véél te veel!" Het vertaalstuk was al helemaal niet te doen en ja, dat telde nou net het zwaarst. Wat op zichzelf ook al stom was, vond hij. En niemand had het afgekregen, benadrukte hij nog maar eens zijn eigen gelijk. Het feit dat hij deze taal gelijk uit zijn pakket kiepert zodra het kan, verhoogt zijn motivatiefactor ook niet. Afijn, dat werd dus een 4,4. In de tussentijd probeerde ik de educatieve kar nog te trekken voor de andere vakken, maar dat gaf vooral veel - laten we zeggen - gespreksstof. Bij natuurkunde hoefde je "écht alleen die vijf vetgedrukte regels te leren". Vond ik wat weinig, maar Puber bezwoer me dat het zo was. Het werd een nipte 5,5. Zo volgden nog wat marginale cijfers | net aan voldoende | en Puber veerde telkens op van pret. Met zo weinig inzet, jubelde hij. Hmmm, het hele idee achter mijn laat-los-theorie was nou juist de hoop op een paar uitglijers. Dat zou hem een lesje leren.
Verkeerd
Dagelijkse checkte ik Magister | deze let-go lukt mij nog niet | en zo zag ik op het eind dan toch de rode cijfers binnenrollen. Nederlands: een vette 4,7 en als klapper een 5,4 voor Frans. Frans ja, waar hij vorig jaar gemiddeld een 9 voor stond. Dat ging zelfs Puber te ver. Grootmoedig erkende hij dat hij er dit keer echt te weinig voor gedaan had. En dat hij zich in de laatste periode meer zou gaan inspannen. Vol goede moed ging hij meteen aan de slag. Nog maar net bijgekomen van een intense week stond er namelijk al weer een schriftelijke overhoring op het programma. Waar hij "goed voor geleerd had mam'. Alleen jammer, het verkeerde hoofdstuk. Zo bleek vandaag.
Reacties
Een reactie posten