Doorgaan naar hoofdcontent

Ik ben toch niet gek...?

Nou, een beetje lijp moet je wel zijn om op vrijwillige basis de plaatselijke Mediamarkt te betreden. Bij voorkeur loop ik er met een grote boog omheen. Op gadget-echtgenoot oefent de winkel wel een grote aantrekkingskracht uit, dus ik stuurde hem met plezier op pad om het mobiele abonnement van Puber te verlengen. Ging niet. Ik had het twee jaar geleden op mijn naam afgesloten en dat vereiste mijn aanwezigheid, met ID- en bankpas. Hallelujah, daar gingen we. Aangenaam verrast dat het een keer niet idioot druk was en ik gelijk een verkoper in zijn kraag kon vatten, dacht ik dit varkentje snel te kunnen wassen.


Verlengen
Think again! Aardige Jongen 1 ging gelijk aan de slag. Dat wel. Maar nadat hij hardnekkig mijn nummer bleef invoeren | abonnement verlengen niet mogelijk | én met het verkeerde toestel aan kwam lopen, besloot Aardige Jongen 2 het klanttraject van hem over te nemen. Ook hij had de intentie om mij te willen helpen. En snel ook. Hij zag aan mijn kop waarschijnlijk al de intense onwil om überhaupt in deze winkel te zijn. Om kort te gaan: 4x order invoeren, 8x bankpas en ID nodig, bij elke poging weer 1 cent pinnen, gewenste kleur telefoon niet leverbaar, vele telefoontjes naar helpdesk 1, 2 en 3, provider niet bereikbaar, een ultieme poging om de order rechtstreeks bij de provider in te voeren, ineens 2 mobiele abonnementen | nee, ik wil niet twee maanden dubbel betalen | 8 e-mails en 23 keer sorry mevrouw. Iets met karma denk ik. Echtgenoot kuierde intussen ontspannen door de gangpaden. Bij mij klotste het zweet onder mijn oksels.


Vermoeid
Onverrichterzake moesten Aardige Jongen 2 en ik na 1,5 (!) uur concluderen dat het vandaag niet meer ging lukken. Thuisgekomen | afgepeigerd is een understatement | wachtte Puber vol verwachting. De deceptie van mijn lege handen was groot. Hij had ijsberend op mij gewacht, maar stuitte op een muur van vermoeidheid bij mij. Nu wacht ik - samen met Puber - op het verlossende telefoontje van Aardige Jongen 2. Dat we gewoon 1 abonnement hebben verlengd, met een nieuw toestel en een nieuw wereldrecord 'in-en-uit-de-Mediamarkt' kunnen vestigen. Ik heb er nog een hard hoofd in.


PS Alle gekheid op een stokje; Aardige Jongen 1 en 2 hebben echt hun best gedaan.







Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...