Doorgaan naar hoofdcontent

Ik ben toch niet gek...? Part II

Op weg naar huis kwam het verlossende telefoontje. Aardige Jongen 3 van de Mediamarkt meldde monter dat hij alles gefixt had. Ik kon langskomen en dan zou alles "voor u klaarliggen mevrouw." Ik rechtte mijn rug en stapte voor de tweede keer in twee dagen over de gruwel-drempel. Aardige Jongen 3 vloog me nog net niet om de hals, maar "hij had er persoonlijk voor gezorgd dat alles nu goed zou komen." En snel ook, want zijn werkdag eindigde over een half uur.

Samenvatting

Hij klapte het scherm gedecideerd open. Tik, tik. Klik, klik. Boem: de eerste foutmelding op het scherm. Nog een keer, tik, tik. Klik, klik. Collega erbij. Gelukt, we kwamen op scherm twee. Of ik mijn... Tuurlijk, hier heb je mijn bankpas. Ja hoor, 1 cent pinnen. Mijn ID-kaart. Jahaaa, die verloopt op 27 juni. Hier tekenen? Tuurlijk, ik ben pro in handtekeningen zetten. Volgende actie: scannen. Error. Nog een keer. Error. Error. Dat herhaalde zich een paar keer, andere scanner dan maar. Toen ook dat euvel opgelost was, kwamen we bij de volgende uitdaging. De aanbieding stond er niet meer in, of ik even 189 euro wilde bijbetalen. Just look at my face dude! De boven-hem-manager erbij. Nee, dat gingen ze straks wel afboeken. Next: contractverlenging. Foutmelding, het contract was al verlengd. Helpdesk. Tweede poging. Foutmelding. Volgende helpdesk. Het bleek onmogelijk en Aardige Jongen 3 kreeg het nu ook warm. Door naar de helpdesk van de provider dan maar. Nieuwe poging. Rood scherm. Opnieuw. Fout. May Day, May Day! Weer de helpdesk. Handmatig moest de contractverlenging van de vorige avond verwijderd worden. Dat lukte zowaar. Volgende scherm: hoe boek je 189 euro af? De boven-boven-baas kwam erbij. Ook het toegezegde compensatiecadeau moest op nul worden afgeboekt en daar was een andere collega voor nodig. Het printen wou vervolgens ook niet lukken | Aardige Jongen 3 had het intussen bloedheet | en weer een andere collega moest er aan te pas komen. Op het eind kwam zelfs een meneer in een zwart Mediamarkt-tenue kijken bij het spektakel. Ik vermoed de boven-alles-en-iedereen-manager.

Sorry

Wat een bevalling mensen. Na een dik uur bracht Aardige Jongen 3 mij zichtbaar opgelucht persoonlijk naar de kassa. Het was gelukt. Ik vroeg het meisje achter de kassa om een tasje. "Dat kost 5 cent mevrouw." Pardon: 7 invoertrajecten, 2 abonnementen, 68 errors, 12 handtekeningen, 5 pintransacties, 36 keer pin- en ID-pas tonen, 48 keer sorry, 12 e-mails en 3 volle uren in de winkel met 3 Aardige Jongens, 2 collega's, 1 manager, 1 bovenbaas en 1 alles-baas?! "En jij vraagt mij nu om 5 cent te betalen!" Sorry (49e keer), dat was nou eenmaal de regel. Ze dacht zeker dat ik gek was.


Het wereldrecord ín-en-uit-de-Mediamarkt is niet verbroken...







Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »