What a World

De ingrediënten voor een dagje ontspannen indoor werken? Zet twee Pubers en mij op een paar vierkante meters bij elkaar, hussel school- en werkinput door elkaar en je krijgt in elk geval een spannende dag voor je kiezen. Terwijl ik aan het overleggen was met een collega, begon de kleine Puber opeens te SCHREEUWEN "dat hij nu alle honderd antwoorden ( #$&*@! ) kwijt was."  Razernij. De klotencomputer was natuurlijk de schuldige en hij smeet zijn slippers woest door de kamer. Een ramp van nationale omvang hier in huis mensen. Ik moest mijn overleg even pauzeren: opvoeding en werk worden hier moeiteloos op hetzelfde bord geserveerd. Humeur Gelukkig bleef de Apple gespaard en was het leed snel opgelost omdat ik alle antwoorden natuurlijk gewoon terug kon vinden. Het kwam zijn humeur trouwens niet ten goede dat ik hem tussen neus en lippen door tipte dat bestanden opslaan "best handig" is. Net als de suggestie om meer huiswerk te vragen omdat ze wel héél snel kla...

Om de ledigheid thuis te tackelen, vond ik het al snel nodig een lijst met indoor KPI's op te stellen. Voorlopige conclusie: ik heb voor een hoop dingen maar weinig huishoudelijk talent. Op de ramen staan na drie sessies nog steeds strepen en vegen. Ik begon met een emmer sop, joeg er daarna een liter glasreiniger doorheen en trok tot slot de Kärcher uit de kast. In de schaduw was ik best trots op mijn huisvlijt, de zon vertelde de volgende dag een ander verhaal. Gelukkig kwamen de glazenwassers vandaag: helden. Was alles maar weer 'normaal'. Dat je gewoon kunt vloeken op de kantoortuin ( waar ik hevig naar verlang ) en je kunt verschuilen achter 'geen tijd' om ramen te gaan wassen. Keuken De Pubers kregen hun broodnodige KPI-voer gelukkig vanuit school aangeleverd. Ik kon er niet veel wijs uit worden, maar ze zaten in elk geval rond half 10 achter een computerscherm "dingen te doen". Heel scherp hou ik ze niet in de gaten, maar ik was wel verbaasd dat ...

Het concept 'wonen-werken-leven-leren-en-af-en-toe-schelden-op-elkaar' gaat ons steeds beter af. Twee Pubers doen hun best om motivatie te veinzen voor toetsen die er niet echt toe doen. Wij doen voor de vorm ook net of het rete-belangrijk is. En ik geef ruim op tijd aan wanneer ik een online vergadering heb. Collega's kun je soms amper verstaan, omgevingsgeluiden daarentegen komen vól in de ether ( hoe dan? ). Kleine Puber slaagde intussen met vlag en wimpel voor de spoedcursus 'Mama niet storen'. Dat wierp zijn vruchten af, want hij viel me niet lastig als ik in een digitale meeting zat. Wat niet wil zeggen dat er dan geen prangende vragen zijn, maar daar heeft hij gelukkig een oplossing voor gevonden. Hij houdt gewoon razendsnel een zak paprika chips omhoog en glipt de kamer weer uit. Zolang hij geen 'nee' krijgt, is het voor hem een 'ja'. Shit Al met al komen we deze familiequarantaine best goed door hoor. Voor de goede orde: wél met 6 april a...

Nadat ik ook de gootjes van mijn kozijnen had schoongemaakt, de ramen nog eens extra had opgepoetst én een Echtgenoot in de keuken aantrof met een stofzuiger, wist ik het zeker. De overvloed aan indoor tijd ramt alle luiheid uit een mens. Doordeweeks heb ik genoeg om handen. Het werk gaat door en de supervisie op twee 'huisscholieren-annex-hotelgasten' houdt me ook wel van de straat. Maar dan nóg resteert een overdaad aan uren die je toch nuttig moet zien te vullen mensen. Heb ik normaal gesproken alleen al aan sportwas een trommeltje of tien per week, nu jaag ik iedereen in de gordijnen met mijn speurtocht naar wasgoed. De aanvoer stagneert omdat niemand de moeite neemt om nog iets fatsoenlijks uit de kast te trekken. Joggingbroek, een sweater. Oké een schone onderbroek dan, maar de rest kan de volgende dag "nog prima" voor een tweede ronde.  Gekkigheid Over die gordijnen nog even. Een vriendin die van gekkigheid ook niet meer wist wat ze moest doen,  sloeg...

Als je denkt dat jij het zwaar hebt, dan biedt een beetje reflectie broodnodige troost. Ik vroeg aan andere indoor ouders hoe zij de dagen in gedwongen setting met hun kroost doorbrengen. Draai die input om en er is maar een conclusie: dit zijn ook barre tijden voor Pubers mensen. Ouders die spontaan aanboden om als 'papa en mama van' aan te sluiten bij de virtuele klas. Handig om de schoolprestaties te monitoren, zeker. Maar deze Puber kreeg klotsende oksels van het idee en vreesde voor de rest van het jaar een 'sociale lockdown' van haar klasgenoten. Ze was net een beetje bekomen van de schrik dat ze "weken!" met haar ouders onder een dak moest doorbrengen. Iemand suggereerde snoep als zoethouder. Een verleidelijk idee, maar dat proberen we hier juist een beetje in te dammen. Dat gevreet loopt toch al de spuigaten uit. Ook dit even vanuit 'kindbeleving': normaal snaai je de kast toezichtloos leeg, nu heb je verdorie de hele dag ouders op je hakken st...

Ik weet niet hoe het bij jullie gaat, maar wij hebben elke dag toch wel een paar ‘familie-afstem-momentjes’ nodig om elkaar lief te blijven vinden. Of om een mokkende Puber weer in het gareel te krijgen. Nog steeds bevangen door een vakantiegevoel vult hij zijn dagen met zinloze zaken die hem | én ons | weinig positiefs opleveren. Een greep uit zijn repertoire. Waarom is het internet zo traag? Hoezo kan ik niet naar vrienden? Wat moet ik dan de hele dag? Hebben jullie Netflix al geregeld? Maar de weekendleague begint, dan mag ik toch wel langer op de PS? Visie Dat is het moment om ‘de kop weer tussen twee oren’ te zetten. Wat we tot nu toe heel rustig en communicatief aangepakt hebben mensen. Al zeg ik het zelf: hulde voor onze opvoedkundige skills die deze dagen bij iedereen zwaar op de proef worden gesteld. De kunst om kleine Puber in toom te houden, is hem elke kans op een weerwoord diréct te ontnemen. Deze 14-jarige heeft namelijk niet de finesse om te snappen wanneer hi...

Zo’n PlayStation gaat op den duur toch vervelen? Hij draait hier corona-overuren en dat klereding hangt me  mijlenver de keel uit. Gelukkig is er digitaal onderwijs en verscheen er ook op een andere manier ineens hoop aan de horizon. Twee Pubers kregen het op de derde indoor dag op hun heupen en maakten plannen om te gaan hardlopen. Dat soort initiatieven bloeden hier wel vaker dood, dus ik besteedde er geen aandacht aan. Zij ook niet. Vanochtend moest het dus inééns gebeuren, maar bleek er nog het nodige aan de voorbereiding te schorten. Vinden Echtgenoot en ik: bloedirritant. Visueel “Heb jij nog gymschoenen? Die van mij zijn stuk.” Had je daar gisteren niet mee kunnen komen? Waarom heb je dat überhaupt niet gezegd, dan hadden we nieuwe kunnen kopen. Aan Echtgenoot: "Waar ligt jouw thermobroek?" Aan mij: "Heb jij zo’n ding wat ik op mijn arm kan doen om mijn telefoon in te stoppen?” Moet dat nu ( zelf aan het werk )?! Je hebt gisteren de godganse dag op je kont ...

Met vooruitziende blik riep ik zondagochtend al dat we waarschijnlijk een paar weken tot elkaar veroordeeld zouden zijn binnen de vier muren van ons huis. Drie paar lege ogen keken mij schaapachtig aan. Dat zou wel meevallen toch? Twee Pubers keken reikhalzend uit naar een lange, luie vakantie en Echtgenoot maakte zich ook nergens druk om. De tussenstand op dag drie: een fikse aanvaring met Echtgenoot over de definitie van hamsteren, hetgeen automatisch 'gepaste sociale afstand' tussen ons opleverde. Een Puber die jengelde over een telefoon die het niet meer doet en het gemis van Netflix. En de uitdaging om twee Pubers het fenomeen 'thuisonderwijs' bij te brengen.  #digitaal Ik heb voor minder hete vuren gestaan. Tussen alle huiselijke beslommeringen door ben ik ook nog gewoon aan het werk. Een laptop, WiFi en wat inspiratie; ik heb niet veel nodig. Wat me wel lelijk tegenviel, was de afstemming met de rest van thuiswerkend Nederland. Op de eerste d...

Of ik direct even een Netflix-account wilde regelen. De PlayStation: die kon maar het beste verhuizen naar de slaapkamer. Onder het mom "dan hebben jullie er ook geen last van". En leren voor school was natuurlijk to-ta-le onzin! Kleine Puber voorzag een walhalla aan mogelijkheden om de opgelegde corona-quarantaine zo plezierig mogelijk door te brengen. Nou wil ik niet altijd spelbreker zijn, maar deze utopie moest wel gelijk de kop ingedrukt worden. Dus: op tijd je bed uit, ontbijten, aankleden. Oh en  hygiëne... Kan ook echt geen kwaad jongens. Onbegrip en ongeloof volgden. Verveling Beide Pubers hielden al een week nauwgezet het nieuws bij. Primair alleen om te horen of de scholen dicht zouden gaan. Een vakantie gloorde aan hun horizon. En | nog mooier | de proefwerkweek zou misschien wel komen te vervallen. De langverwachte mededeling op zondag werd dus met gejuich ontvangen. Het eerdere "onrecht" dat ze wel naar school moesten terwijl de voetbalcompetit...