Doorgaan naar hoofdcontent

Dag #drie...

Met vooruitziende blik riep ik zondagochtend al dat we waarschijnlijk een paar weken tot elkaar veroordeeld zouden zijn binnen de vier muren van ons huis. Drie paar lege ogen keken mij schaapachtig aan. Dat zou wel meevallen toch? Twee Pubers keken reikhalzend uit naar een lange, luie vakantie en Echtgenoot maakte zich ook nergens druk om. De tussenstand op dag drie: een fikse aanvaring met Echtgenoot over de definitie van hamsteren, hetgeen automatisch 'gepaste sociale afstand' tussen ons opleverde. Een Puber die jengelde over een telefoon die het niet meer doet en het gemis van Netflix. En de uitdaging om twee Pubers het fenomeen 'thuisonderwijs' bij te brengen. 

#digitaal

Ik heb voor minder hete vuren gestaan. Tussen alle huiselijke beslommeringen door ben ik ook nog gewoon aan het werk. Een laptop, WiFi en wat inspiratie; ik heb niet veel nodig. Wat me wel lelijk tegenviel, was de afstemming met de rest van thuiswerkend Nederland. Op de eerste dag zag ik overal juichende berichten over meetings die online werden afgewerkt. Ik was het na twee digitale overleggen al zat mensen. Blikkerige stemmen die haperend op mijn beeldscherm verschenen en chaos als drie mensen tegelijk iets wilden zeggen. Dat laatste is sowieso hinderlijk, maar online is het helemaal hel. Zeker met gezinsleden op de achtergrond voor wie het een onmogelijke opgave lijkt om jou in gepaste stilte te laten overleggen met collega's die virtueel bij jou over de vloer komen.

#doeslief

Mijn advies so far: geef ruim op tijd instructies over het geluid van de PlayStation, verbied elke vorm van bekvechten en wacht drie honderd tellen als het stoom uit je oren komt. Begin elke dag opnieuw met deze goede voornemens, ook al weet je dat het zinloos is. En pak de positieve pareltjes die je soms zomaar als manna uit de hemel worden toegeworpen. Mail van school bijvoorbeeld. Snakkend naar een dagritme voor twee Pubers kwam de school in recordtempo met een regime voor 'thuisonderwijs'. Hallelujah. Ik voorzie nog wel wat 'puberale opstartprobleempjes'. Een handleiding over HOE je je kinderen aan het werk krijgt, zat er namelijk niet bij. Gelukkig hebben we voorlopig genoeg tijd om dat onder de knie te krijgen. Dag drie indoor; we gaan er weer het beste van maken. Blijf gezond en #doeslief. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »