In de gordijnen...

Nadat ik ook de gootjes van mijn kozijnen had schoongemaakt, de ramen nog eens extra had opgepoetst én een Echtgenoot in de keuken aantrof met een stofzuiger, wist ik het zeker. De overvloed aan indoor tijd ramt alle luiheid uit een mens. Doordeweeks heb ik genoeg om handen. Het werk gaat door en de supervisie op twee 'huisscholieren-annex-hotelgasten' houdt me ook wel van de straat. Maar dan nóg resteert een overdaad aan uren die je toch nuttig moet zien te vullen mensen. Heb ik normaal gesproken alleen al aan sportwas een trommeltje of tien per week, nu jaag ik iedereen in de gordijnen met mijn speurtocht naar wasgoed. De aanvoer stagneert omdat niemand de moeite neemt om nog iets fatsoenlijks uit de kast te trekken. Joggingbroek, een sweater. Oké een schone onderbroek dan, maar de rest kan de volgende dag "nog prima" voor een tweede ronde. 

Gekkigheid

Over die gordijnen nog even. Een vriendin die van gekkigheid ook niet meer wist wat ze moest doen, sloeg alarm op de app. Ze had nu zelfs de gordijnen gewassen. "First time ever", liet ze trots weten. Wat kon ze verder nog verzinnen? Alles was intussen wel schoongemaakt, gewassen en gevouwen en zelfs het spinrag | help me herinneren dat ik dit ook check | was met "een soort van plumeau" uit de bovenste hoeken gehaald. Een lege agenda en een vol glas wijn grijnsden haar toe. Een alcoholische versnapering is best een goed idee, maar met een lockdown op de loer moeten we daar maar geen dagelijkse gewoonte van gaan maken. Ik ging intussen zelf het beddengoed weer verschonen. 't Lag er minder dan een week op, vooruit. Vriendin veerde blij op van de bank toen ik het deelde op de app: dat ging zij ook doen. 

Gewoon

Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar mijn huis wordt dus met de dag schoner. En dat is best gek als je bedenkt dat we hier nu met z'n vieren het grootste deel van onze tijd doorbrengen. Mijn opgeschaalde ontsmettingsdrift heeft er zeker mee te maken. Dat, en het feit dat ik mijn medebewoners nu de hele dag vraag of ze willen helpen vertel wat ze moeten doen. Onder normale omstandigheden zeg ik ook dat ze hun wasgoed moeten opruimen, maar dan hebben ze school, sport of sociale verplichtingen en dús geen tijd. En anders zijn ze het wel vergeten zodra ze hun kont omgedraaid hebben. Anyway. We zitten 24 uur op elkaars lip, maar komen daar zonder al te veel kleurscheuren vanaf. Ik hoop jullie ook. Los van het schone huis heeft het ook andere mooie kanten. We eten vaker aan tafel, wat normaal door alle sportverplichtingen bijna nooit lukt. We waren een uurtje of 12 zoet met The Godfather I, II en III en herbeleefden het EK van '88. Natuurlijk heeft #stayhome impact, maar dat is een hele kleine opgave. Gewoon doen dus! 

Cheers! Foto: Rita Bron (zij van de gordijnen...)