Doorgaan naar hoofdcontent

Dag #vijf...

Ik weet niet hoe het bij jullie gaat, maar wij hebben elke dag toch wel een paar ‘familie-afstem-momentjes’ nodig om elkaar lief te blijven vinden. Of om een mokkende Puber weer in het gareel te krijgen. Nog steeds bevangen door een vakantiegevoel vult hij zijn dagen met zinloze zaken die hem | én ons | weinig positiefs opleveren. Een greep uit zijn repertoire. Waarom is het internet zo traag? Hoezo kan ik niet naar vrienden? Wat moet ik dan de hele dag? Hebben jullie Netflix al geregeld? Maar de weekendleague begint, dan mag ik toch wel langer op de PS?

Visie

Dat is het moment om ‘de kop weer tussen twee oren’ te zetten. Wat we tot nu toe heel rustig en communicatief aangepakt hebben mensen. Al zeg ik het zelf: hulde voor onze opvoedkundige skills die deze dagen bij iedereen zwaar op de proef worden gesteld. De kunst om kleine Puber in toom te houden, is hem elke kans op een weerwoord diréct te ontnemen. Deze 14-jarige heeft namelijk niet de finesse om te snappen wanneer hij beter zijn mond kan houden. Hij deelt graag zijn visie, zeker als die niet strookt met de onze. Ik had de woorden ‘maximaal 1 uur per dag op de PS’ nog niet uitgesproken of hij startte de onderhandelingen om dat dan niet voor het weekend te laten gelden. We gingen mee in zijn pleidooi dat de weekendeditie op FIFA van landsbelang was, maar hadden direct spijt als haren op ons hoofd toen het spel ernstig belemmerd werd door een haperende internetverbinding. Leed waarvan wij hoorbaar mochten meegenieten…

Vrolijk

Goed, die plooi is ook weer gladgestreken en de neuzen staan weer dezelfde kant op. Afgerond met een knuffel en door. Aan het eind van de eerste thuiswerkweek besloot ik voor mezelf een recap te maken van kleine dingen waar ik vrolijk van werd. Een bosje tulpen in huis en elke dag de lekkerste cappuccino. Mijn Positive Friday Share op social media liet zien dat we genoeg leuke dingen met elkaar kunnen delen. Ook hier in huis. Want alle gekheid op een stokje: los van het gemopper komen we de dagen prima door. We zijn gezond en met elke corona-update die op mijn telefoon verschijnt, mogen we daar heel blij mee zijn. Heb een goed weekend en vergeet niet: #stayhome en #doeslief.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Wachten en wegwezen...

Na de nodige panne met onze auto in Nederland, diverse reparaties en dus een allerlaatste check bij de garage, reden wij op een zaterdagochtend goedgemutst richting Frankrijk. Dat was het idee althans, want na iets meer dan 200 kilometer gaf de auto er de brui aan. Iets met oliedruk dit keer. Verslagen stonden we in de verzengende hitte bij een Belgische vangrail. Onwetend nog van de marathon die we moesten afleggen om onze tocht voort te kunnen zetten. Een sleepdienst bracht ons naar een desolaat stukse België waar in de wijde omtrek de totale leegte ons bij de keel greep. Tegenover de garage zat alleen een frietkot en wij vroegen ons nog af waarom in hemelsnaam op deze verlaten plek. Het antwoord volgde; uuuuuuren later. Dus... Toen we nog steeds op dezelfde plek stonden. Beide Pubers hadden intussen natuurlijk trek en staken de weg over voor wat frituurvoer. Voor de liefhebbers: je kunt hier dus een frikandel van 35 centimeter bestellen. Hoe! Ranzig! Echtgenoot voerde intussen...
Een reactie posten
Blog lezen »

Loodzware loodjes...

Met ineens twee pubers op de middelbare was het afgelopen jaar best een dingetje. Voor ons, wel te verstaan. Grote puber ging naar gymnasium 3 en kleine puber sleepte zich vol weerstand naar de brugklas. Waar de oudste altijd stijf staat van de zenuwen, is de jongste geheel gevrijwaard van stress. Juist dat geeft  ons extra kopzorg, maar dit terzijde. Standaard kwam kleine puber vaak opgewekt thuis met zijn perceptie van een toets: Het. Ging. PRI-MA! Die laatste twee vragen; daar had hij jammer genoeg geen tijd meer voor gehad. Bij vraag vier had hij de berekening een beetje | een beetje? | fout. Vraag drie was hij niet helemaal zeker van. En | jemig | vraag zeven was echt belachelijk, want dat was stof die ze niet hadden hoeven leren. Maar, overall: "Het ging dus PRI-MA!" Lol In weerwil van mijn voornemen, scrolde ik het afgelopen jaar in tweevoud als een bezetene door Magister. Met vier proefwerkweken | x twee, is dus acht op de Schaal van Ouderparticipatie! | en tus...
Een reactie posten
Blog lezen »

Wat een drive...

Zoals peuters het woord 'Neeheee!' elke dag stampvoetend bezigen, ligt bij pubers het 'Jahaaa, zohooo...' in  de mond bestorven. Ik heb er thuis twee. Plus een echtgenoot die in stilte hetzelfde denkt | en doet | en dat schiet allemaal niet op natuurlijk. Ik draag het moedig, maar wennen zal het nooit. Draai ik op de avond van terugkomst al minimaal drie wasmachines, de heren in Casa Edison vliegen na de vakantie naar WiFi en PlayStation en vlijen zich vervolgens neer op de bank. En denk ook niet dat ze halverwege kunnen stoppen met een spel op de PS. Ik vraag het weleens, maar wordt dan weggehoond door twee verontwaardigde kinderen. Nog erger is het als ik met de stofzuiger voor de tv langs loop: "Nu ben ik 'dood', omdat jij ervoor stond mam!" Data Anders wordt het als een puber zelf iets wil. Dan komt er ineens een voortvarendheid voor de dag waar je u tegen zegt. Zo had kleine Puber het op zijn heupen met voetbalspullen. Nog voor vertrek slaagd...
Een reactie posten
Blog lezen »